નવ કાળ મૂકે કોઈને
મોતી તની માળા ગળામાં, મૂલ્યવંતી મલકતી
હીરાતણા શુભ હારથી, બહુ કંઠ કાંતિ ઝળકતી
આભૂષણોથી ઓપતા, ભાગ્યા મરણને જોઈને
જન જાણીએ મન માનીએ, નવ કાળ મૂકે કોઈને (૧)
મણિમય મુગટા માથે ધરીને, કર્ણ કુંડળ નાખતા
કાંચન કડા કરમાં ધરી, કશીયે કચાશ ન રાખતા
પળમાં પડ્યા પૃથ્વીપતિ, એ ભાન ભૂતળ ખોઈને
જન જાણીએ મન માનીએ, નવ કાળ મૂકે કોઈને (૨)
દશ આંગળીમાં માંગલિક, મુદ્રા જડિત માણિક્યથી
જે પરમ પ્રેમે પે'રતા, પોંચી કળા બારીકથી
એ વેઢ વીંટી સર્વ છોડી, ચાલિયા મુખ ધોઈને
જન જાણીએ મન માનીએ, નવ કાળ મૂકે કોઈને (૩)
મૂછ વાંકડી કરી ફાંકડા, થઈ લીંબુ ધરતા તે અપ્રે
કાપેલ રાખી કાતરા, હર કોઈનાં હૈયાં હરે
એ સાંકડીમાં આવિયા, છટક્યા તજી સો કોઈને
જન જાણીએ મન માનીએ, નવ કાળ મૂકે કોઈને (૪)
છ ખંડના અધિરાજ જે, ચંડે કરીને નીપજ્યા
બ્રહ્માંડમાં બળવાન થઈને, ભૂપ ભારે ઉપજ્યા
એ ચતુર ચક્રી ચાલિયા, હોતા ન હોતા હોઈને
જન જાણીએ મન માનીએ, નવ કાળ મૂકે કોઈને (૫)
જે રાજનીતિ નિપુણતામાં , ન્યાયવંતા નીવડ્યા
અવળા કર્યે જેના બધા, સવળા સદા પાસા પડ્યા
એ ભાગ્યશાળી ભાગિયા, તે ખટપટો સૌ ખોઈને
