ગુરુશિષ્ય સંવાદ પદારથ પદ્મથી નહિં ભિન્ન, નહી સમાધિ ન મળે મન; તેને વાકય એલતે ગણા, તે ઉપર દૃષ્ટાંતજ શુા. ૩૦ મતા સુભટ ભણ્યા ય ભામ, હિંન્નતાદ રહે તે બ્યામ; જદ્દપી કાળ અતિક્રમ મય, તેય સ્થૂળ મહિમાં કે વધ્યું. અણુલિ'ગિનુ' એવું ધામ, પ્રપંચ પ્રલય ન કરે ન સકામ; સમ્યક કાઢી નસકે કેય, વસ્તુ રૂપને હિંમા જય ૩૨ વસ્તુ વૈરાગનું એ ત્યાં રૂપ, જે વેત્તા તે વસ્તુ સ્વરૂપ. વસ્તુ વૈરાગ ન રૉપ્યું 'ગ, હવે કહુ તેજે પૂછ્યું બ્યુગ પૂર્વછાયા. શિષ્ય-સ્વામી તમે એમ એચયા, સાખ્ય વશિષ્ટ સહીત; જે છઠ્ઠું કાંઈ” ભળે સર્વે પુચભૂત અદ્વૈત વૈકુઠને, ક્રમ એસાર્યું ઘાટ નહીં, તે સ્વામી ૨૩૫ ૩૧ ૩૩ કેમ પંચ ભૂત જાણી રહું,જેમ પ્રભુ દેખાડે વાટ. ૩૧. સાર ગુડ્ડ-આરજ તુજ ને શ્યો સદેહ, શબ્દ કાર બેલીજૈ જેવુ મન સકલ્પિ શકે જે વસ્ત, મન ભરતે તે પામે અસ્ત. ૩૬ મન મારીને જોને તાત, પછિ કહેજે મને તેની વાત; શિષ્ય કે વાચાર'ભણુતળુ, ચુડુ કહેવાત વિચારે કહ્યું, ૩ સાંભળ તુજને કહું વૈકું, જ્યારે મન ભાંગી ઉતકર્ડ; નૈરાશી મન નિલગ નરાળ, જહાં ન લાગે કર્મ ને કાળ. ૩૮ ફાળ ન લાગે તે નિજધામ, માહેર વાચારભણ નામ જગત જાણે તે વૈકુંઠ નાય, તો તે ગુણુ નિવૃત્તજ હોય. ૩૮ જે જય વિજય જહાંથા પડયા,તે જિત્ર થૈ પૃથ્વી રડવડયા; સાથે હરિયે ધા અવતાર, જો એ તાં લગતણા વ્યાપાર. ′′ પૂર્વછાયા. શષ્ય--હુ સ્વામી સતગુરુ તમા, અંતરજામી રામ; લિંગ તે શસિંગ કેમ ટળે, તે દેખાય મુજ ામ,
