૨૯૮ સામળ ભટ્ટે. ચાઇ આજ્ઞા માંગી વિતચર તણી, હેમર્થ આવ્યા ધરભણી; પ્રધાન પૂછે મહારાજ, સિન્ન થયાં તમારાં કાજ. રાજા આયેા મુંબથી સાર, એળખી નહી’ મે' એતેનાર; નારી ત્યાં હુતી સાળ, સખે સરખી કુમકુમ લેાળ. વિલાસિની તેમાં કઇ નાર, નાપીકે કહી જે સાર; કરેા ઉપાય બીજો કઇ જેમ, વિલાસિની નારી નિરખું તેમ. કાજ સરે નહી તુધી જાહરે, આવેશે કામે ભારે; એ કારજ તા સારે જેષ, પ્રધાન અનાવું છું તે તેહ. મંત્રી કહે જોડી એ પાળુ, કાનક ઐતે નિરવાણુ; બેવી કાઇ પેરે એકાંત, જેથી ભાગે મનની ભ્રાંત, કાલે રાખુ એને મેળ, નવીન રસુ હું એક ખેલ; કારર થાય. નવ જાણે કાઇજરાય, વળી આપણું દાહરા, વિષ્ણુદ્ધ વિનતી વદે, સાંભળો જો તમ ઉલઢ ઊપજે, પુત્રી વિતેચટ અહીં આવે સહી, જ્યારે એક મુખથી ખેલો, જે કહું છું પ્રકાર. લગ્ન દિવસ બેડા રહ્યા, માટે કહું છું' વાળુ; અમકુળ એવી રીત છે, ઇચ્છા જો કલ્યાણુ, નગર ખ્વાર વાડી વિષે, ઈંડુ છે એક સાર; ચંડીકા માતા તણું, છે ભવાદન ઝાતકાર, કુળ રીત નવ કીજીએ, તેા ભારો માત; વિનૅચટ આવે જ્યાહરે, ત્યારે કહેજો વાત, એવી બુક્તિ કરી રહ્યા, રાજા ને પ્રધાન; વિનેચટ એવે આયે, રાયે દીધાં માન. બેઠા અર્ધ આસન વિષે, એલ્યા પછી જન; વિનચટજી તમે સાંભળે, કહુ એક વચન. અમ કુળની જે રીત છે, કેહેશે તે પ્રધાન; વિશુદ્ધ ભત્રી જે કહે, તે ધરજો તમેા કાન, મહારાજ; જેવા કાજ સા મેઝાર;
