૪૫૮ સામળ ભટ્ટ. ત્રિયા હણે નિજ કથ, જાર કારણુજર લેવા; પેટ કાજ પરમાણુ, કરે જે નિ સેવા; વળ પાટ હશે જે પપિયે, બાળક રમતાંને હશે; તે પાતિક મુજ શિર હજો, વિક્રમજી એવુ’ ભણે, પરજનના હરિ ગર્ચ, અર્થે પોતાના સાથે; સાસુર વાણુ નાર, લુટે જે કરિ બળ ભારે; ઝેર દેઈ જર ત્રેય, રાતમાં રાડ પડાવે; કુંડાંજ કલક ચડાવે; કૂડી પૂરે સાખ, કરે ચેારી ચાડી ને ઝૂડી, અપાર અન્યાય જોગવે; સામળ કહે વિશ્વાસધાતકી, અધાર પાપ તે ચાપાઇ. ભોગવે કહેા તે લ પ્રતિજ્ઞા ધણી, ભાચું પીડા હત્યા તણી; ગોવધ નારીવધ બહુ આળ, ભાગવુ એવિ આળપપાળ પચાસ કાટી પાતિક થાય, કાયા કાડી તેની થાય; એવા પાતિકના ઠાઠમાં, પડુ' ના આવુ દિન આઠમાં. ઈશ્વરને લઇ આવુ અહિ, સાખ પુરાવુ આ વન મહિ'; તે જાણુજે જનુનિયે જણ્યો, નહિતર તે ગ્રુણુકાને ગણા અમૃત જેવાં વાયક ભણા, ગુણ જોતામાં સાચે જણ્યા; વળતી પુરપતિ વા વચન, સાંભળજે એ પરમાથું પાવન. આ પ્રશ્નના ઉત્તર લાવજે, કરી કામ શિઘ્ર આવશે. છપ્પા. શ્વર તે શું ખાય, પ્રભૂ શુ પાન પચે છે; જરુર પ્રભૂ કર્યાં જાય, એહુ શુ દાન દિયે છે; હાર કર્યાં વાસ વસત, કયાંહાં સ્થિર થાવર રહે છે; શું લેશું દૈયા, કૃપાનિષએ શુ કહે છે; એસે ક્યાં ઊઠે એવુ કયાં, ક્યાં પ્રભુછ નૃત્યજ કરે; લે કાતુ આપે કાણુને, સામળ કાશ કાના ભરે. નામે કાથી રામ, પાસ સ્તુતિ નિંદા કે સેવ, મિઠાશ એસે એ Fાની; કરે કિયાં માંની;
