ગાપાળગીતા. ગુરૂ ભક્તિથી હરિ જ્ઞાન ઉપજે, જ્ઞાનથી પામે મેક પ્રીછે તેા છે પાધર', નવ લહુ મૂરખ લોક. રહે તથા કારણુ થી, સદા તે અળગા સાધ; સેડેજનું ધર અનુસરે, તેને ન નડે ઊર્મિ ઉપાધ. પાખડ મેનાં પરહરી, તેણે તન્યા પ્રપંચ દંભ; ભત ગળી ઉન્મુની થયું, ચિત્ત ચેટયુ' તે નિરાલબ, અલૈકિક અનુભવ થયા, કાંઇ કરે તે લાકાચાર; ગજ કામના દૂત વનમાં, દેખાડવાના બહાર. જે બ્રહ્મ તન પેાતે થયા, તે કરે કાં કર્યું; લક્ષશુ જેને સૂચવ્યે, તેણે લો। અનુભવ . જેમ બાળક સાથે તેતછું, એટલે તે માત ને તાત; સંસાર સંગાથે । પ્રચ, રમે ઉલટી ધાત.. ગયા શ્રાદ્ધ જેણે કહ્યુ, પછી તેને ન ઉપજે શ્રk; પૂર્ણ કર્મ મારગ રાખવા, પ્રીછી કરે ઉપષ. લક્ષણુ સા વૈાકિકમાં, અલાકિકમાં છે અત; જાણીને તે આચરે, લોકાચારની ગુરૂ વિના સાધન કરે, પામ્યા કેડે જે કરે, તે વિશેષે રીત. તે જાણુ તુ દંભ; યાખંડ. છાનુ પાખંડ પ્રીછી કરે, ઋષભદેવ પામી જ્ઞાન; તેના મનની ગત પ્રીબ્યાવિના, ભૂલ્યા બહુ અજ્ઞાન. જનક જેમના તેમ રહ્યા, પ્રીછી તે તદરૂપ; તેનાં દર્શન કાજે યદુપતિ, થયા રાજ તછ અદ્ભુત. કેમ રવા કે કેમ રથા, પશુ પામ્યાનું ઘર એક; આદ અંતે ક્રિયા નથી, છે પ્રીન્યુ કાંઈ છેક. મેટા કહે તે માનીયે, જે કઇ માલે વી’ગ; અવર દેવ મસ્તક પૂજાવે, શિવ પૂજાવે લિ'ગ. સત્ ધર્મ કહે કરે, પશુ અંતર ગત નહીં પ્રીત; મેટા કાંઇ જે આચરે, તે સર્વને વસે પ્રતીત, ૧૬૮ $19 ૩. ૩૯ ૪ ૪૧ ૪૨ ૪૩ ૪૪ ૪૫ ૪૯ ૫૦
