કૃષ્ણલીલા. પરણા અવળા ફિમ પહેચ્યાછે,”મ તીમ વી ટી પ્રાલી; સુંદરી, વસ્ત્ર પહેરે વાલી. સ્વસ્થ થને સાયુ. સાદ સહીઅરે કર્યો, ઉતાવળી અસ્ર ફરીજી; જીમ તીમ વીટી નીસરી, હવે પહેરશુ ફેરી. સાંભળ પાછળ શામાટે પડીને, ગઈતુ હુતી વહેલીજી; સાથે અમારા મહેલને, ગઇ હતી ત્યાં પહેલી, વનમાંહે ભુલી પડી, મેડી એ કે જાણુ પકડી પાડશું તમને, તેણે લાગી ઉત્તર યાર. શ્યામ સુદીર તમને મળ્યા, એવી દીસે સજાઇજી; જે તુ આપાંછાં, જાણા તુજ ચતુરાઇ. જેણી વાટે વરી હાયે, તેણી વાટૅ નહિ જાતુંજી; આજ જોહરી દીઠા હાય તે, કહેા તેવા સમ ખા↑ સમ તે તેને સુખડી, જે ચાલે વ્યભીચારજી; સાચુ તે માંહાંથી ખેલે,જેતે મળી જે જેવું હોય તે તેવુ જાણે, મારે નહિ કાં છાનુ'; પોતાનું જીવું કરા તે, પરંતુ સાચું માનું એ કામ ત્યાંહાં એહવુ છે જે, કોઇએ ન ખાલે સાચુજી; હૈડા મોઢું જાણું છું, પણ તારે ખેલે રાખ્યું. તેમ મહારે એવા છે જે, પર પુરૂષ ભાઇ બાપજી; બાલહુ પ્રભુ રઘુનાથજીને, નામે જાયે પાપ પદ્મ ૧૬ સુ-રાગ ગાડી. ૨૭; વાર સાચું. સાંભળ. સાસુ. સાંભળ. સાચું. સાંભળ સાચું. સાંભળ કહેારે મુને કામિની, તુ' કાંઢાં શીખી ચતુરાઈજી; આહીરડાં માંહે ઉછરી, તું ગેપતણી છે જાઇ; સાચુ બેલાજી કવિ ગાકુળમાં ક નથી, તેા કેણે તુને ભણાવીજી; કામશાસ્ત્રની ફળા એવડી, તુજનાં કાંડાંથી આવી. સાચું રાજહંસ દીઠા નથી, તે ચાલ્પ કહેની લીધીજી; ગેંગ ઓલવું આવડુ', એ ભભ કાણે દીધી. સાચુ હુન્નભાવ કયાંથી પ્રીઝ્યા, છે આંખડલીના ચાળાજી; કામી નરને બાંધવા, હીરતા જાણે ગાળા. સાચુ ૧
