કાશ. વલી–વૃદ્ધાવસ્થામાં ગાલે ખાડા પડે તૃષ્ઠભ-પાઠી, [છે તે. વિકલ-દુઃખી; આકળું . વ્રજવિભૂષણ-શ્રી કૃષ્ણચ'તું. વરાટિકા–કાડી. વધ્યા-વાંઝણી (સ્ત્રી) વૈરાગ્યવલરિ–વૈરાગ્ય રૂપી વેલ. વિલેાચન-લેાચન; આંખ. વિક્રમ-વેચવું તે. વિમેહમાલ. વૃંદાન્તુલસી. પાઘ્રવદના—વાધના જેવાં મેવાળા. જે [ભસ્મ તે વિભૂત-જગધૈર્યના ખીજરૂપ વરચી–તેજવાળે. વિષયય-ઉલટુ વિજ્ઞાય-મટી જાય. વગો–ડાંમાં. વિકૃતિ–શરીર-મનની મૂળ-સ્વાભા- વિક-નિલની સ્થિતિમાં જે ફેરાર થવું તે. વિશ્વાનર–અગ્નિ. વિષયાંધપણું –કામવાસનાને લીધે ખી- જુ’ કંઇ ન સૂઝે તેવી અવસ્થા. વિડારવું–નાશ કરવું, વાત વાયુ. વક્રતુડ-ગણપતિ (વાંકા માંવાળા) વરદાભયઆયુધ-અભય વરદાન આ પવારૂપી હથિયાર. વરકર–સારા હાથ: (૨) સારી સુ’ વરાવદના-સારા મુખવાળા. વિજિત-ઢાળે છે (ચામર) વેત્ર(જ)-છડી. વેતે. (દ્ધિ) [મળ. વદનાંબુજ--કમળ જેવું મુખ; મુખ ક- વિક્રમ–પરવાળું. વિષયરસાદધિ-વિષય- કાળ ક્રીડારૂપી ′′જન-અથાણું. [રસના સમુદ્ર વિષ્ણુ-રંગ વગરનું કીધું વ્રત પૂલ જેપર મેસે છે તે દીટી. વિભાસ–શાભા. વિકસતપૂલે છે. વ્યંજુરી--(મંજરી.) વિલસિત-વિલાસ કરેલા. વિહરભદાલસ—(વિહર=ધરવું+મહાલ- સ-મદે કરીને આળસુ.) વૈતાલિક-વખતપર ગાયન કરી મેધ વિલેાભિત–લાભાયલા. [કરનાર. ભ્રૂણ-હાથીના ચિટકાર કરવા તે. વૈકુઠ-હરિ. વૃષકેત-શફર. વક–વટાણા. વિશ્વક્સેન-ભગવાન. વૃષારૂઢ-નંદિપર બેઠેલા-વાર થયલા. વૃષેદ્રધ્વજ-મહાદેવ. વૈદગીત વેદ જેને ગાય છે એવા. વ્યાધ્રચમાંબર–વાધના ચામડાનું વસ્ત્ર- છે જેને. વિપાક-પરિણામ. વસુનૃત-પૈસાના ભય-પૈસા ઉડાવ્યા તે વિવશબૅભાન. વિમળા-પવિત્ર.
