ઓખાહેરણ. નાના વિધનાં અધન બાંધ્યાં, કાહાડી ન શકે શ્વાસ; એકએકનાં મુખ દેખી દયામણાં, થાય અતિ ઉદાસ, ખી બાણાસુરતણી, રાણી ભરે છે ચક્ષ; પુત્રી જમાતે ભૂખ્યાં જાણી, છાનું મેકલે ભક્ષ. ધન દેખી કથનું, આખા ભરે છે નયણે નીર; અનિરૂદ્ધ આપ બળે કરી, અખળાને આપે ધીર. આદ તેા અસુર કુળને, ત્રેવ તમાત્ર; શોભા રાખવા સ્વસુરની, બધાવ્યું છે મેં ગાત્ર. મરડીને ઉઝું તે શીઘ્ર પ્લુટુ, છૂં દાનવ દઇ દુઃખ; શું ક જે સ્વસુરપક્ષમાં, શા માટે ચિંતા કરે છે, ગાવિંદ છેદરો આકાશ અવની એક થાશે, એવું કરશે રાખવું કે સૂખ. બંધ; જુદ્ધ માહારા સમ અન્યાસની ધૂમ ચાલશે, અસુર થાશે અધ; સહાય કરશે શામ રામજી, બેઉના ફ્રુટશે બંધ. જો સુદી, ઝાંખા કરો.મુખ્ય; આ અધનપે’ દુ:ખ અધિક છે, તારાં આંસુડાંનાં ખુદ. એમ કીધી આસવાસના, હરી આવ્યાનું હારદ; કોઇએ ન જાણે તેમ કારાગૃહમાં, આવિયા નારદ. લજ્જા પામ્યા કામકુંવર ને, નીચી કીધી છે; શરીર જે અતિ ઘણું, ખેલી ન શકે ૧૪, શે લાજછ તુ' પ્રાક્રમી, હસી બેલ્પ મુજ સંગાય; આણની બાળકી વચ્યા, તારી પૃથ્વીમાં થઈ ખ્યાત. દીપાવ્યો વંશ વાસુદેવને, બધાએ લાંછન શૂય; કાવ્ય માધવ જઇ, દ્વારિકાંથી ડે ચડે તે ઊંડલમાં તે આબલીધા, દૂ મેકલૂ પડે પૃથ્વી, ભણે તે નર ભૂલે; અતર શે' નહીં લે. વલણ. અંતર શે' ન ખૂલે ઝુદ્દા, મૂકાવશે ભગવાનરે; અનિરૂહની આજ્ઞા લઈ, ઋષી હવા અંતરધ્યાન. કડવું ૩૩ સુરાગ બેહાગ. t દયા ન આવી એખા રડેર, છે દૈત્યપતી હુરમત; મારી સજની, આકરી બાંધી શ્રીજવર સાથે, વેર વધાસુ સત્ય; મારી સજની.
