d નળાખ્યાન --તાણ્યા ન રહે Àહેકત', દેટ ઊપર ટા; એક ઝાંખરે વળગી રહે, રાયની પામરીનો જોટા. -હાંહાં રાખ કહેતાં હુય દાડયા, રથ ગયા જોજન; બાહુકે ૨૫ રાખ્યા કહે, લઇ આવે રાજન રાય વળતા ખેલીયા, શ્રમ મંન વિચારી; દમયંતીના નામ ઊપર, નાખી પામરી આવારી. જા લાવ બહુ તુર્ત આપી, પામરી ખેવુ જોડ; આહુક કેહે દમયંતી ઊપર, તું સરખા ઓવારૂ ક્રોડ, રાય મેટા દાનેશ્વરી ખેાલ્યા, બહુક જાચક તૂં થા; પરણુવા જાઉ દમયંતી, લેઉ તાલુરી પામરીના ચુથા. એહેવું કહી રથ ખેડીયેા તે, રાય ન વિમાસે; રક ડ્રાય તે સધ લાવે, મેડા કેમ વાંસે. યપતી તમમાં વિદ્યા મેટી, ગુણે વળી છેક; તાારે પ્રતાપે મુજકને છે, અન્ને વિદ્યા એક. ગણિતશાસ્ત્રને હું જાણું છઉં, હા દેખા કરી; એક એહેડાનુ વૃક્ષ આયુ, બાહુક પાયે ઉતરી. રાય પ્રત્યે કહેરે બાજુક, ગર્વ વચન આ એહેડાંની જમણી ડાળે, આવડાં; કેટલાં છે પાંદડાં, રાયે વિચારીને કહ્યું, સહસ્ત્ર વૃક્ષ જોયાં બાહુ જઈ ગણી બાહુકે, તતાતત; ઉત્કૃષ્ટ વિદ્યા દેખાતે, ફ્રી આવ્યા રથ પાસે, હરખ્યું નળનુ ચત. કહ્યુ’ રાય તમે ધન્ય; ભ્રૂપ કે જો મન મળે તે, વિધા લીજે અન્યાન્ય. માંડુમાંહે મંત્ર આપ્યા, મને મન ગયાં મળી; પરીક્ષા કરવા વિંધાની, નહે ડાળ કેદી વળી. કથ્થાં તેટલાં પત્ર ઉતમાં, ગણિત સંખ્યા મળી; બીજી વિદ્યાને પ્રતાપે, દેહમાંથી નીસા ફળી. પાડાનુ’ મ પેહેરીયું, ઉંટ ચર્મનાં ઉપરાં; ટુકડા ચહું તે સ્પામ વર્ગુ, કેશ છે. પચવી. કરમાં કાતી આંખ રાતી, મુખે રુધિરના આચરાળા; ભસ્યા રીસે સગડી શીશે, 3 અગ્નિતી જ્વાળા નીસરી નાટૅ ભયે ત્રા, ડયો નળ નરેશ; લપડાક મારી સગડી પાડી, ચદ્યા ફળીના કેશ, ત્રણ ને શત ત્રણુ; ડાળ પાડી છું. ઉતમાં છેદી, ૧૮૧
