૩૮૪ સામળભરે. દા. નિર્મળ નજર નિશ્ચળ કરી, ચાતુર નર ચિત્ત હાય; પ્રીયા અંગદ પર પ્રિય, પ્રીતે પ્રણમ્યા પાય. રાજ મુને શી આગન્યા, હુકમ ચઢાવુ શીશ; વાત તમારા મનતણી, ધારી મેં જગદીશ. કાવ્ય છે. અંગદ કહે રામ, કામ કરને જામે; રાવનસે કર બાત, વિષ્ઠિકર મેગે આગે. જ્યા બાઢે નહિ ખેર, પેર્ ઐસી તુમ કીજે; રાજ કરે ગઢલક, સીતલમનકું દીજે, તકસિર બકસિર તૈય, કાય નહિ એર હમારે; ઐસી કર લે આજ, ચિત્ત જ્યાં ચાહ તુમારે ક્રય. નત. ચઢે કપિરાજ, લાજ લાપે ગઢ બેલે; જહું સુખસેજા ઠામ, ગામમે' 'દર ખેલે; અંશ વિપ્રા તન, મનસુ રાઢ ન સાંધે; નતરૂ હર સબ જેર, ચાર કર પલમે… બધે; પુતિઃ રાવનક રીઝાવ ક્ષ્ા, કહેા સીત દેવે સહી; સામળ કહે ઐસી ખતમે, રાષ દોષ દેવે નહીં. દુહા. કહે અંગદ કર જોરકે, નિર્ગુનો કહા નૈહ; કહા અગર ખર કાક, જૈસા ઊખર મેહ, રામ–સ્વભાવ પહુ સત ખાતકા, અકલ બડીકા અંક; રામ કહે અપના પ્રિ”, ખડા ન કાઢે બુક. પય. ગ’ગા; કહા કપૂતકું ધન, મને કહા મૂરખ સગા; કહા કાકુ નક, કહા ગજ્જૈભ કહા ખરક અગર, કહા નિર્ગુનો કહા સુમકી સેવ, કલા ધરૂની બિન ગેહા; પુનિ: કહા અહેરેશ ગાન, કહા ચારસાં ચાતરી; નહા; કહા રાવનસુ રીક્બન, જૈસા દેવ ઐસી પાતરી. ચ ૧૧ ૧૨ ૧૩ ૧૪ ૧૫
