- ૮
સામગાટ. શૂર મહા પૂર એ ક્રૂર કાપે ભા, નૂર નરપતિ બળવંત એમ; શુભમભા સાથમાં પાંત્રીશહાથમાં, પાકાર બહુ કરતા પ્લવગ પેઢો. ૧૧૦ ય. લક્રપતિ એક ક્ષક્ષ, બેઠા બળવતા એ બને; સિ’હાસન છત્ર ને ચમર,શે બે સુખ સાગર સહુને; એક કડે ખાણ કરડ, ધીર રણુ ધનુષા ધારી; ક્રુતાંત સરીખા કાળ, અંતબિળ અપરપારી; જઈ અગદ તે મધ્યે અડ્યા,સન્ના દેખી દિલમાં હસ્યું; મહિમા દેખાડુ માહરા, વિચાર એ મનમાં વસ્યું, ૧૧૧ મરડતે મૂછ ને પૂછ, ઢીગ જ પત્યા 33; પાંત્રીશ શીશ જે પ્રાણુ, ભૂપતને કરશું ભેટે; કા સાથે કરશુ વાત, કે સાથ એલજ ખેાલુ મુજ પ્રાક્રમ અળબુદ્ધ, તે કા આગળ જૈધ ખાતુ; વાંકા વેણુ વધા વિના, એ જુઠા જાહર નહી જડે; અંગદ એમ વિચાર કરી, નરપતને વચને નડે. ૧૧ર દશકંધને દુઃખ બનાવવ’,અધિપત આળખવા એન; ષ્ટ ભારી અંગદે ત્યહાં, વર્ષો વીરિત વેણુ, કવિત. અબહાતસે એઠે તૈસે, દેખે જવ અંગદને; ભૂષા હૈ ૨૫ કેન, એલ્યે ક્રાધ કરકે; ક્ષ'કાપત એક સન્યા, બાલીકી કક્ષમાં; માસ ખટ પાસ રસ્થા,ભાગ્યેા પાઉં પરક દુજો કાર્તવીર્ય ધર, બાંધલિયા પારણેમે; બાલકકી પીછાડીસે, પડી ટાલ સરકે; નગશીર કરે જો તા, એધાનીસે' લખુ; લપેટ લરાક ચાર, યાયા રત્ન હરકે સાસામદ એક સભા,ખાણ્યેા અલ જોર આપ; ત્રિલેાક સફલ માને, લંકાપત સાજા; એટલી તુ જાને નહી,મહીપકે મુખ આગે, જંગલી જટીલ જેસે ઘટ્ટુ કે કાકા ; તન ટુટુક કરે, તો અા શાયત મ; ગુતડાં ગુન્હે તેરા, ઈટબલી આજકા; ar
