અંગદવિષ્ટિ. પુરમાં પડયા પુકાર, ઢોલ ઢમકાવ્યાં ધીરે; અહુ બણગાં રણુતૂર, વિપરિત વજડાવ્યાં વીરે ભારે ફૂંકી મેર, ભૂંભારવ કરવાજે દીવાન, ચેપખે નાળ બુમ પડાવી; ચઢાવી; હિત હામના; વળી હુલહુલ કરી હજુરિયે, હલકારી મહારાજ રાજ સુષુ મહિપતિ,કામ સેવક આવ્યા રાખતા. ૧૦૦ બાટ વાત ગઈ બહુ વેગથી, રાવણ રાય હજીર; પ્રતિહાર પ્રાંત્રીશ મારિને, આવ્યા બંદર શર અધિપતે મન વિચા, આણ્યે. એ હનુમાન; નપુરી ડી એફ્રમાં, ખાળી કીધુ નામ. મનમાંડું વિચારીને, ફ્રાંધી વિપરિત વાત; ઉલ્યે સિ‘હાસનથકી, ઘડવા તેના સભા ધ્યે બંધન કરી,ફોટરમ્પે તે દીશ; નીચે થઈને આવશે, નમાવશે છ શીશ, અમદ જ્યાં આગળ ગયા, ખડકી જોઈ દૃષ્ટ; ામ અરિને શું નમુ’? મનમાં પામ્યા કષ્ટ, ક્રોધ કરીને કુદિયા, કરી જેર અપાર; કાઢ એલ’ગી ફુલકિયા, ગયે સભાને સ્. આભ નિ એકત્ર કરી, કીધે હુલકાપાત; અંગદ ઉતા આકાશથી, ગએઁ કડકડાટ. દીગમૂઢ થયા સહુ દેખતાં, દી। ઢંતાંત કાલ; પર્યંત સરખા પ્રચડનર, રિને દીધી કાશ. પય. અંગદ કા આકાશ, કોઢ કૂદી માંઢ પડિયા; ખાણુ ક્રોડ બળવત, આપ તે મધ્યે અડિયે; પ્રલે કાળની આંચ, ક્રાષિયા જમદૂત સરખે; પડયા ત્રાસ ચાપાસ, નરેદ્ગાદે સહુ નરખ્યા, સભાળી શ કૉ નવ શર્મયા, શુષ બુધ સર્વ ભૂલી ગયા; સામળ કહે સેવક રામી, દીઠે જોધ જાખા થયા. ખૂલના ૪૦૭ .… ૧૦૨ ૧૦૩ rr ૧૫ ૧૬ ૧૦૭ ૧૮ ક્રાધે દ‘ત કરડિયા મુખ મૂછ મરડિયા,૫ અધિકાર અધિપત એ; હીસે બહૈા હાથિયા, શેબિતા સાથિયા, ભાથિયા ભીડ રીસાળ રહે;
