૪૧૪ સામળ ભેટ. ગરીખનક નિવાજ, નાથ હું અનાથન, પતિતકા પાવન, પ્રતિપાલ જગ્ન કરહું; તાટકાકા પ્રાન લિયેા, ખર દૂખર દૂર કમે; ત્રિશિરાક તર્યેા અ, આદર તેા તેા હું; સામલ કહે સારે, પાનીપર વ્હાન તારે; અલખત અલખસેતી, આલાસા રામ મેરા' કહ્યા. યંબક ત્રાડ સીતા વર્ષે, નીચે આણે પાન; તાકુ ડાયે. ત્યહાં, સાહીરઘુબર જાન. ઝલના છં ૧૫૬ અપય. અહણ્યા જેણે હિરણ્યાક્ષ, સાક્ષ પ્રદ્ધાદાં દીધી; કીધર ફરશુરામ, નૈક નક્ષત્રી કાંબી; અલિ ચાંપ્યા પાતાળ,સહેજમાં અહલ્યા તારી; દુષ્ટના ફૅડયા ઠામ, વાળને નાખ્યા. મારી; પાષાણુ તાત્મા પચેાનિધિ, સેતુષાજ બાંધ્યા હવે; મમત મૂઢ મૂરખ કરે, એ નર એળખશે અએ. રાવણ-મૂરખ મૂઢ અજાણ, ખાણુથી દીસે પાડે; શરે કેશ સરદાર, જગતમાં નહિ કા જોડા આપડિયાં કાપડિયાં, જાળાં જોડાં જોગી; ભુખ દુખ ભિખારી ભ્રૂર, કહે તેને એ ભેગી; એવા અસખ્ય અલેખધા, ચરણુ ચાંપે નિત્ય મહારા; મુજ સાથે જીદ્દ એ શું કરે, રામ લક્ષ્મણુ એ તારા. અરિદ્ધિ હીરા રઘુનાથ, પથર રાવજી પરિયને; તે શું જાણે તાલ, રાજસ ખોલી વઢના; રિદ્ધિ અમૃત રધુનાથ, ઝેરથી રાવણ કહુએ, દાતાને દુઃખ દેનાર, બુદ્ધિહીણુ બુદ્ધિ બુડી, ળિ ઉપાસક તુ ઈશને, જે વડે તુ અંગદ કહે !ષ્ટ મારાતણુ, અહર્નિંશ ધ્યાન ધર્મેધરે. જોરા કરે; ૧૫૨ રાવજીવખાણ કરે અયા વાનરા રામg; કેટલું સાંભળ્યુ' જઠ જેવું; શીશ સાટે કરી લિંક લિગ આવિયા,લાળિયુ' લાખનુ શુ જ લેવું; દૃઢ માનવતણી એહમાં બળ કશુ, સિદ્ધશ્રી જાણીને શીદ સેવું; જાણતા હોય તે કહે અલ્યા વાનરા,જોર કરતૂત પ્રાક્રમ કહેવું. ૧૫૩ ૧૫૪ 14* ૧૫
