અ’ગદવિછુિં. દીની શીખ દેડ , લખન સબ લચાહે; એક દીસ નીલ ગગે, નરેદ્રકે નગરમે; પકરી પૂરપતિ, જાકાસ યોર હે; જોકે પ્રનામ કા, નીલમનિ બ્રિયેા જ ઘેર આવે, નીલ નામ કહ્યુ!હે. બ્રેટ દિયા; દુહા. નીલ નરકું નહિં જાનિયા,તાકા નામ અજાન; દશકધ જાન તુ દિલ નિષે,બનરકા બિખાન. સહસ્ત્રાર્જુનકી પેશકશ, હય ચેા દિલ ગુનગ્રામ; નિરખ્યા નિલનિનગ્નમે, નીક ધરણે! નામ. લાયક લછમન સારખે, પ્રીત રખે જે પાસ; એલખ લે તુમ આપસે, સસે તે રાવણ-કહેરે લછમન કેન હૈ, જાકા કરે રા ભિખાન; જાડી ખાત જલ્પે યહાં, તે! પરદે તુજ પ્રાત કમિત. અસુમિત્રાછકા નદન, જગતો હું અંદન; દુકા નિકંદન ચંદનતરૂ, સિદ્ધ સહા; રઘુબહુરા ખીર, ધર્માધુરધર ધીર; શુદ્ધહે. શરીર સત્ય, જતિ જોગ છા; નરૂપકા નાયક, સન્મ ગુનમે લાયક; સાયક કવિ સામલકા, પૂર્વ પ્રીત પછાકા; આપ ઘેર જાય પૂછ, બૂઝ ક્ષમનકે; કાન નાક છેદે તેરી, એન સુપૅનછાકે. દુહા. ભગિની' જયાં ભેઢિયા, હાડસ' બાંધી હાથ; કાન નાક ા છેદિયે, સાઇ રામકા ભ્રાત. રાવણ-કેસા તે રામ હૈ, કિસ બિધ કનૈા કામ; ફેર ફેર બકે બઢ઼ા, રસનામૈ શ્રી રામ. કખિત. અપૂછે કહા રામન, જતા સર્જનહાર; ઈસ જૈસે ધ્યાન ધરે, જયા! તુ ચેહે; ૪૧૩ ૧૪૩ ૧૪૪ ૧૪૫ ૧૪૭ ૧૪૨ ૧૪૯ ૧૫૦
