૪ જામળ ભ મંતરકે તુ હું ચે; ટી, કંકર હર લાયે હૈ અખ્તરી સમૃદ્ધ ગ, ગઇલકા એ જાન; નવગ્રહ છૅર ડ, દેવ સુખ પાયે હૈ; આયે હૈ. બ્રહ્મચારી; વધું તું નવ યુ”, સુઝે નહીં તેાય છે; તું પ્રતીત ાર્ક ઝુત, ભેદ જૈસે ગયા પ્રચંડ દંડ તાકુ દેંગે, અમે કÀા મેશ માન; તેરે ઘાટ ઘડો, આપ રામ રાવણુ-મુસ્તકમે' જટાધારી, કહાવતે બનલ અહારીસારી, આયુધ ધરી ફરતા હૈ'; કહા તને કાન કાજ, ગામ લેાક કિયે તાજ; સંગ નહી કા સાજ, રા′ કાંકે કરતા હૈ; દેખનમે ખીર દાઇ, ઐસે નહિ ધીરાઈ; અપની એરત ખે, ખવર મેહરના ; સામલ કહે સુવેખા, સેના મેં બહેત પેખી; માંકડે અલેખે દેખી, રાવન કા ઢરતા -સુન રે દાકધુ અધ, જપ્તમતા દહે. લખ મણિયા ઘોષા ગડગડે, પેઢા જેની પીઠ; ભાડે મણિધરતી, કયાં કમિત. ડરે દેડક દીઠ ર અગઢ—ધકેટેમે ધરા ધ્રુજે, ખેહમેન દિન સુઝે; મુઝે નહિ તેાય માન, મર"કેમેર્ગે; નાલ ગાલ ભાન છુટે, ગામ કેટલાક લૂટે; રૂઠેંગે રણાયા દામ, દેકે ગ્રહ છેરે; હનુભાન હકારે, રંગે ` તે ડકાર; નગારે સખ ફૂટ , ફીટકા ફારેગે; સામલ કહે એર ખેર, આયે હૈ અજીત શેર; ઘેર ભેગા કરી રીસ, અપ સમ તેરેગા. ૧૬૪ ૧૬૫ ૧૬ ૧૬૭ ક્ષના છે. રા-અગદા અંગમાં શે તું સમઝે નહીં, કૂખ કાયરતણી તુજ આવ્ય કપુત વાળીતણા કુળ વિષે અવતા, કે શકે નીચનું થાન ધાવ્યા! શતક કટકા કા તાત તારાતા, તેતણી ભક્તિમાં ભ્રૂર ભાગ્યે! વાના સર્વને ઘાટ ઘડાડવા, લખવસા લખમા આંહીં લાવ્યે
