૪૨ સામળા. હુકતાં કુદતાં ટુકતાં કુદતાં, છતવા આવિયા જોધ જેવા ! નરતિ છત્રપતિ ઈદ્રપતિ પાસથી, સીતને પામશે। તત તે –લાક કહે લ’કતિ ફેક મારે મને,અરશે કે શાકવત નગર નરખું! લંકના વક તે અક રજ રકવત, નિશકપે પૂર્વીપક પરખુ ઈંદ્રજીત કુંભકાં તુબકાં તાલવત,હુખકાં દેખીતે હિત હરખું ! ચરવણુ' ચાવણ્ ભૂખનું ભાવણ, રાવણ ધાવણું બાળ સરખું . રાવણ-જુ ુ' ઓલ્યાનું જોર, તાર દીસે તારી, રખે વખાણા રામ, મેળ નહિ આવે મારે; એવા લક્ષ ફરાડ, હાડ કરતાં હારી; નમ્યા તે જીવ્યા ન, માન કર્યું તે માયા; ડહાપણુડીંગ માયાતણુ, ગાઇડ ચુણુ તુજમાં ધણું; શું વિખાણ કરે વાનરા, રામતણું મેટમપy. 'ગદ્દ કુબેર તણાં વિમાન, સુખસાગર સુખ સેજે; ઝવેર જડિત્ર મહેલ, તપે તરણીવત તેજે; સાઠ લાખસ્યામા સહિત,હી'ચે હી’ચાળા ખારું; અલખત અપરમાર, પુખરાજ પરવાળાં પાટે; દાનન તુજપર દયા, અંગદ કરે આવે લંગુર લંકા લખ લૂટશે, તે માટે કહુ છુ તૂને. મૂને; ક્રુષિત. રાવણ—આવ્યા છે. અનેક જન, વાનર વિવેક વિના; ખાસે મેકમ માર સા, જાસા જીવ ખાઈને; સેવા છે શું જાણી એને, રાજભ્રષ્ટ થયે રામ; ગામ ધામ કામ કુળ, રહા ધમ ધોઈને; સિદ્ધિપણ રિદ્ધિપણું, નિધિપષ્ણુ નેક નહીં; સેવક કે શહાનેકી, કર નહિ કાઇને; સતી સીત હરી જ્યારે, તેલ અમે કર્યું ત્યારે; માર માર માર; જીવતા મેલ્યા તે દીસ, શીશ જટા જોઇને. ગઃ-રક્ષપતિ તાહા તે, મહારાલેખામાં કુણુ; મરાડીને લેઉ મામ, દેઉં કનકના કેટ માટ, પેટી દેવટ *; ક્રૂ' રૂ ફ્રાજ માંય, ભાંળુ ભાર ભાર ભાર; ચેતાવુ' અચેત તુને, ચેત ચૈતચૈત ચિત્ત; ૨૧૪ ૩૫૫ મ
