સર સામળ ભાર –રૃખ અલ્યા દાનવી,એ નહી માનવી,એણે સૃષ્ટિ આ સ્થિર સ્થાપી; એકવીશવાર નક્ષત્રી અવની કરી, કોટિધા ભક્તના ફટ કાપી; બળીને પૂછ ખૂળ પ્રાક્રમ એહતું, ત્રણ ડગે લીધી ત્રિામ માપી; અંગદ કહું કહુ' અજાણુને કેટલુ', પ્રાલે નહિ રાવણે મૂઢ પાપી. ય. કવિઝળકતી તલવાર, ખાણ વરસાદ વરસે; કરડતા કરે કાપ, ધર્ ધસમસતા ધરસે; નામ ગાળા રતૂર,માર બહુ દૈત્યે દીધો; વીયા વાળીના પુત્ર,ઘુમ્મરમાં ઘેરી લીધે; ત્યાં મારી માર સહુકા કરે, પ્રહાર પગે પાઢુતણુા; અહુ અંગદ કીધો આકળા,જોદ્દા આવ્યા અતિ ધણા. કત્રિત. અંગદ કહે અહિ સભામે, હું કોઉ બુનિય, લન લખ લાજ રખે, સામદ તફારસી; મુઝવે વે બાવરે, જીવ જાન રખે ચહે, ભાગવે ધરમૂત પૂત, કર કાઉ' કારસી; રાનીકો કા જાયે! ભહિ, કાઉ રાજબીજ નહિં; સબહિ સરીખે ખુર, ખરી નીતિ ખારસી; ગ્યાન કહા ગુમારનકુ, કાજું કપૂર કહેા, મર્કેટકું ભાનક કહા, કા અંધેલું આરસી, ૨૫૭ ૨૫૮ ઝૂલના છંદ. રીએકવાર સીતા હરી, જો તુ હવે કરી,જઉ અયેાધ્યા ભણી ધીર ધાયા; ઉદવસ્ત કરૂ' એહની આણ જયાં લગી રે, જાણો ભ્રાતને બાંય ચ્હાય; નરનાર લખ કાર્ટિધા લ’ક લગી લાવશું’, ચિ'તવું' તે બડી ચિત્ત આય અંગદા સહિત ખળું સહુ અર્ણવે, જાણુપ્તે કૈકસી કૂખ જાયા ! ૐ-એ વિષે વાક્ય સુણ્યાં જવ અંગદે, ચિત્તથી ધ્રુપ ચાપાસ ચઢિયા; નિકટ નરપતિતણે વિકટ બહુ ખેલિયે,ચ્યટપટી અકથી આપઅઢિયા; ઝટપટી ઝાલિયા કર દશાનનતણા, ચટપટી જીભની ૪૯૫ જડિયા; —ળિયુ" કુળ અલ્યા બાપના આપનું, કૈસીપેટ તુ પ્હાણુ પક્રિયે! -તુચ્છતારા કરી ત્યાંષકી ઉઠીએ, રીસ ઝાઝી કરી દ્ધિ રાજા; ગુદા કયમ ગુન્હા એહ ગુહિણના, મટે મહિપતતણી એક માઉ ફેરવી નજર એપાસ એ નરપતે, ધસમસ્યા ધીર તરતીબ તાજા; ગાઢ આયુષ પડે અગા ઉપરે, માર ઘેરાવરી જોધ ઝાઝા,
