સામળ ભટ જીવતે સૂકયા એક જન, કથન રાવણને કા; ક્ષકા તૂટી તારી લગુ, બળવત શુ' એશી રહ્યા. ૧૯ ફરડતા દત દશકંધ, અસ્વારી આપે કીધી; વીંટી લીધી; ઝોયા જયારે; એકપકે અશક, વાડી તે પકડો પૂછ પ્લગ, ઝાપટી સમી મન શ્રીરામ, તરત છુટયે કર ત્યારે; ડીલે હા ત્યાં બુદ્ધ જોર ઝાઝુ' થયું', હારિયા; એ વાત લ'કામાં વિસ્તરી, મહીપત મોટા એ મારિયા. ૩૩૦ ધરતી ડાલ્લાં ખાય, કૈાય વદે નહીં વાણી; ખબર પાતી જઈ ત્યાંય, રાય રાવણુની રાણી; ઢી ફૂટતી શીશ, પૂતને તેડયા પાસે; સદાદરી-કપમ બેઠા બળવત, વિપરીત થયું છે. વાસે; લશ્કર પેઠું સરત્ર લકમાં, ભય તારા તે નવ ગણ્યા; ઊઁચ ઉઠંચ આળસત, કહું તાત તારા હણ્યેા. ૩૧ ફરકાવી તેણે; ઈંદ્ર ત્યેાતા જેણે; વિ-મેધરાવણુ પંજા મહારાજ, ધજ જશ રૂપ, ઢમકાવતે ઢાલ નિશાન, ઢંતાંત સરીખા કહાવ્યા; પિતા પાસ તે પુત્ર, એક પલકમાં આ; એક પહાર રણુજંગ મળ્યેા, કહી ન શકે કાર્ય કરી; સંહાર થાય રષ્ટિ તણા, શેશભાલક એવી સુવી, ૩૩૨ પડી લકમાં ખુમ, રમત મૂકયા સૌ માટે; રામદ્રે તે તણુ, કુલહુલ સુણિયુ કાળે; રામે તેથા હનુમંત, અંગદ લકામાં અડિયા; રામ-કેપ્યુ! દીસે દશક'ધ, પ્રોઢ સક્રેટમાં હો પડિયે; બાળક જાણી ખવરાવશે, હાલકડુલક લહલ દુ; કલેવર કળ પડતી નધી, જરૂર ખબર તેની જુએ. સા વિધ પડે છે ભુમ, બહુ વિધ અણુમાં વાજે; બહુ ટે છે ખાણ, ઘણાં નિશાનર ગાજે; ઐવિધ પડે છે ચીસ, રીસરી રણુટ ખેલે જે સરવે ધરણુ, દિકપાળ દિશા દશ ડાલે; મહુ રાષ ધરી ટે; રખે અગદ માર્યે જતા, રામજી હનુમત તમે! ખૈશી રવા, એ તે ગણુ નવ ધરે, ૩૩૪ હનુમત રઘુનાથ પ્રત્યે હાથ, જોડા બલવંતા ખેલ્યેા; અગદ ગાક્રમી અનેત, ખરી પડતર ખાયે;
