આખાહરણ. આખા કહે ફરમે દઇ ભૂજ, વારે વારે શુ પૂછે મૂઢ, મન મળવા રહ્યું ટમટમી, તેનું રૂપ અતર રહ્યું ” રમી. આખા કહે હુ તા ઘેલી થઇ, નામ ઠામ પુછાયું નહીં; નાત જાત ને માત પિતાય, પ્રીછિ નહિ જે પ્રથમ પૂછાય, રૂપ કળા મને મન ગમી, તે સ્વરૂપ રહ્યું ચિત્ત રમી; ખાઈ તે નાથે મિથ્યા મને દી, સુખસુરજ ગયા આથમી. નિશા નહિ જાયે નિર્ગમી, મળવા મનડુ રહ્યું ટમટમી; વિહંદુ:ખ ન રહેવાય ખમી, લાવ નાથને, ચરણે નમી. સખી કહે કરો દઇ દ્વાથ, તું માંડી કહે ખધી વાત; મિથ્યા વાત કહે છે મને, નામ ક્રમ વિના લાવુ’ કેને. તુ કાંઇએકે આશરે વદ્ય, તારા સ્વામીને લાવુ સંઘ; આખા ખેલેછે આળપપાળ, આવે તે એળખુ તતકાળ, ઘણું રૂપ સખળ છે સારૂ’, તેણે ચિત્તડું ચે છે મારી; લાવ સખિ શીઘ્ર તેહને, નહિ તે પાડ મારા દેહને. સ્વામિ વીના તે જીવવું નૃથા, માટે પિંડ પાડું સર્વયા. પર Tલણ, સ્વામી રે; વિંડુ પાડું સથા, આ૮ ન આવે ચિત્રલેહા રૂપ ચીતરે, કાગળમાં બહુ કામીરે કડવું ૧૯ મું -રાગ નટની દેશી, કાગળ રગ લિધેરે વિધાત્રી, ભાતભાત્યનાં ચિતરે સ્વરૂપ; સ્વર્ગના સુર પાતાળના પન્નગ, લખીયા તે ભૂમીના ભૂપ. કાગળ વાયુ વરુણ ને પાવક લખીયા, જસરાય તે જમ; આખા કહે તુ લઘુને મૂકીને, વૃને દેખાડે છે યમ કાગળ. ગુણુઈશ ને અબુર્દશ લખીયા, લખીયા તે સેનાની ધી; જીગ્ન તુરૈયા સઉ ોડાવ્યા, તેાએ ધુણાવે શીશ. કાગળ. સુધાકર લખાયા, ગિરીજાવર પ્રભાકર ગંભીર; શરીર. લખીયા તે બારે ઓખા કહે એમાં કાઈ નહીં, મારા સ્વામીજીકે અષ્ટ વસુ ગુણ ગાંધ્રુવ લખીયા, સપ્ત જળનિધી અષ્ટ ધાતુકર, વેદ મુની તેનુગ્મ વિણાધર, મારુતગણુ તે લખીયા શત કૈારવ ને પાંચે કન્યાના કાઈ મનમાં ન આવે, મેહ; લખી તે તેની દેહ, કાગળ. લખીયા ચીત્રવિચીત્ર; વિદ્યાધર, સપ્ત ઋષીજી પવીત્ર, કાગળ. પાંડવ, દેશદેશવા રાય; આકુળવ્યાકુળ થાય. કાગળ. કાગળ.
