આખાહરણ, ચિત્રલેા ક્યાં ગઈરે, ચાલે તે છે રાજન થરથર ધ્રૂજતીરે, પડી કાંઇ થાશે નાયજીરે, આવી લાગી પેઢડીયાંમાં ફાળ; મા જંજાળ. તમા રખે ખેલતા, કંથજી દેશે। મા દરશન; મુખ ઉડી ગયુૐ, થયાં સજળ બન્યો લોચન. આળા ખેબાકળારે, પે કદળી સરખા કસ ખારીમ્મે કાભાંડે જણાય. ચિત્રક્ષેડા કયાં ગઈરે, તુ એકલી કયમ દેખાય; કન્યારૂપ કયાં ગયુંરે, કેમ તું નારીવેશે શરીર સાચતીરે, કાં ઘરમાં કુણ રે, શીઘ્ર ખેડૂતી; ખેબાકળી તૂ સાચેસાચુ કહેતી. ધાત; ગલસ્થળે કર દીસેરે, કાઇ શણગઢ તાતીરે, દિલ વારૂ નથારે, કાધુ ખેલે વાત. શયન; તેણે દૂ વ્યાકુળીરે, દુઃખી ભરૂ' છઉં લોચન. મંત્રીએચરર, ખાઇ કાં ખેલે આળપંપાળ; હેઠાં ઉતારે, નહીં તે ચડીને જોશું માળ વલણ. કસ્યાકીનારે, કચુકી અવળાં છે આશ્રણ, બાળકીરે, ઉભી રહી છે ત્યાં આવી; કુવાનેરે, અભય વચને ખેલાવી. પુરુષ દંતના આખીભાગી ચિત્રલેહાએ ૧૯ માળ જૈશુ તમતા, ભાગરો તમારા ભાર; એવુ જાણી હઠાં ઉતરા, રાય કેપ્યા છે અપારરે, કડવું ૨૪ સુ-રાગ રામકલી, ૪ન્યાએ ક્રોધ જાવિયે, હ્રાકટયા પરધાન; લપટ એલતા લાજે નહીં, ઘડપણે ગઇ સાન. કન્યાએ. પાપી પ્રાણુ લેવા કયાંથી આવિયે, ખેલતા ક્ષુદ્ર વ’ન; એવાસારૂ કીધી જોઇશે, જીભલડી છેદન કન્યાએ હું તે ડાલે દાનવ તુને જાણતી, ભારેખમ કોભાંડ; આવુ આળ કોને ન ચડાવીએ, ભાગી પડેરે બ્રહ્માંડ. કન્યાએ. કેહેવા દેની તું મારી માતને, પછે તારીરે વાત; ત્યા આપૂ. હું કૈાભાંડ લાગ્યા કંપવા, તુજને, કર પાપાત, કન્યાએ, પુત્રી પરમ પવિત્ર; પછે કાલાવાલા માંડીયા, ન જાણ્યું સ્ત્રીનું ચરીત્ર. કન્યાએ.
