કાઢીવાળા કહે છે કે “વામનો રિવાજ કઈ બાજાલના નથી, એ તે જમાનામા થયું ચા આવે છે. રે મીન પટ્ટે આપવામાં આવી છે તેની એટલી ઓછી અન છે કે જો આવા ભમવામ લેવાનું બંધ કરીએ ત અમને તે બિલકુલ પરવડે જ નહિ. કેટલાંક ગામ એવાં છે કે તેગામનો આવક કરતા ઘણી વધારે રકમ અમારે દરખારમાં ભરવી પડે છે, અને કેટલાંક સ્થાન એવાં છે કે તેના પટ્ટાની રમના રાય કરતી વખતે અથવાભના આંકડા પણુ ઉમેરવામાં માન્યો હતો. આવા સમાગમમાં અમે અજવાબ ન લગ્નએ તેા છ શી રીતે પૂર્ણ કરીએ ? ” એવા કાઠીને મેનેજર્ મિ. એમ્મન તેમનામાં બહાદૂર અને નામગ્રીન ગણાય છે. તેણે પચની પાસે પોતાની સાઈ અતાવતાં કર્યું હતું કે “ પટ્ટાદાર લેાકા મવાળ વસુલ કરે એમાં એમના શેરપ રૈયતને ચૂસવા માટે જ પટ્ટાદાર નીમવામાં આવે છે, અને એ પટ્ટા- હાર રૈયતને ચૂસે નહિ તા દરબારને પૂરા રૂપીગ્મા શી રીતે શકે ? ” આમામ બંધ કરવામાં આવે તે પટ્ટાદાશને પાભ ન મળે એમ કહેવું તે સહેતુ ભૂાણું છે. કરી જ સેટલમે’ટ આફિસર મિ. જે. એ. સ્ત્રીનીએ પંચની માં જી ખાની આપતાં, ખેતિયા અને રામનગર રાજ્યના પટ્ટાદાર વિષે ખરાખર હિસાબ કરીને બતાવી આપ્યું હતું કે મેતિયા રાજ્યમાં સેંકો દેશ રૂપીઆ પટ્ટાદારને ખુશીથી મળી શકે છે. રામનગર સત્યે જે ગામે પટ્ટે આપ્યાં છે તેની એકર મહેસુલ રૂ.૪૦,૮૦૭ રાજ્યને મળે છે. જમાબૂદીના નિયમ પ્રમાણે તે માત્ર રૂા. ૪૦૪૭–એટલે કે લગભગ શુસે રૂપીઆ ગામ લઈ શકે. પણ વાળાના પેતાની છ ખેડુલકવાળી જમીન તેમજ હુડા-જમીતની આવા તેની ગામે ઉમેરવામાં આવે તેા કાઠીને લગામ રૂા. છ,૭૦૦ ની સેમીના કડી પાતાની જદીન રૈયતની ખાન સાથે મેળવી હું તેની હે છે, એ વાત આ પ્રકરણમાં કહેવાય છે.
