દરિયાની ડાકણું, કે બદમાશ હુ ઝડપથી કુને ઉભા થઇ ગયા, અને તેજ પળે સુ-યુ પણ્ ઉભા થયા, ગમે તેવુ કે અમારી સામેથેડેક ટ પેલે છેટ નાખીદા લા ચઉ પોતાના સાથીઓ સાથે ઉ ભેલા છે. પાતાંના એક માણસને ઠાર થયે જોઇ તે ગુસ્સાની લાલભુ જેવા થઇ રહ્યા હતેા, તેની આપ્યામાંથી ગેયા આતશ કરતા હતા અને પેાતાના સાથીઓને તે કાંઇક કહે તેા હતા. તેના હાથમાં એક પિસ્તાલ હતી. આ માર્યા ગયેલા માસની પાસેનુ ખંજર તમે ઉઠાવી લો હાથમાં રાખે.” મારા મિત્રે મને કહ્યું, ‘ પેલા ચડાત્ર લાં ાંઉ પાસે તમારી ચેરાયેલી પિ તેાલ છે. તેમાં મે ચાર ગાળીએ ભરેલી છે, અને તે ચારે જો ય નમ તા પછી આ પણે તેને પડેાંચી વર્ષાંશુ,” ૨૨ .. “ ડૉકટર સાહેબ ! હજી, તા સુત્યુકુંગ પેાતાને છેલ્લા ખેલ પુરા કરે છે, તેટલામાં તે ઝનુનથી પી રહેલા ચાંચીએ એક ગેાળી છેાડી, પશુ તે મારા કાન પાસેથી પસાર અને પાછાની લાકડાની દીવાલમાં ચાંદી, એક ગાળી તે રદ ગઈ.
....
