મેં વચનો મીઠાં કહ્યા તેં કટુતાનો સાર,
પરમેશ્વર તુજ ભલું કરો, પરંતુ રે મુજ યાર;
બહુ છાજે કથન કડવાં, અહો! મીઠે અધર લાવે. અગર૦
રચી ગાન પર ગાન તેં, મોતી પરોવ્યાં સાર,
આવ બેસ ખુબ તાનમાં ગા ખુશ હાફિઝ યાર;
રૂડી મંદાકિનીનો હાર તને આકાશ પહેરાવે. અગર૦
અંજન આંખડી ન આંજ, કપાશે સુઆંગળી !
મતિ તાહરી સલામતીમાં માહરી વળી.
પડે તાહરી અલાબલા સૌ માહરે શિરે,
સહું ધીર થઈ કોઈ ના પીડા શકે કળી.
નજરબાણ ક્યમ ન તાહરે કરે પીડા કરે ?
ખૂંચે છે તને શરીરમાં, ગુલાબની કળી.
નીચી નજર ના તું ઝાંખ, ઝાંખ માહરી ભણી !
ભલે વેધશે ફકીરને, ફિકર કશી બળી.
જો ! જો ! તુજ વિના સજન બધે સંસાર ડૂબશે,
પછી શી વલે થશે કંઈ ખબર તને મળી?
ખબર કેમ ન લેતી માહરી શિરે તું નિર્દયા?
ફસી પ્રેમફંદ તાહરે મુરાદ ના મળી!
ફિકર છે કશી ફકીરને ફકીર તણી તને?
જોબન ખૂલડે ખૂલી તું સુમનસેજમાં ઢળી !
ગયો ખેલ ખલકનો ગયો વળી મેળ મંનનો,
ઝલક ઝાંખવા મળે ન મધુર મૂર્તિ નિર્મળી !
