પરેશાં જોઈને મુજને, ન કર તું ઝુલ્મ,અય ઝાલિમ !
ઈલાજે દર્દ દિલને કાજ ફક્ત તુજ પ્યાર કાફી છે !
નથી મુમકીન, અયે દિલબર ! નિયત બદલે જરા મારી !
ડૂબેલાને બચાવાને, સનમ ! તુજ પ્યાર કાફી છે !
ન જા તું જાન છોડીને, અરે ! આ ફાની દુનિયામાં;
ઝબેહ કરવા મને તુજ ખંજરે ગુફતાર કાફી છે.
‘કાન્ત’
અહા ! શા આજ વર્ષાવે સ્વરો આત્મા પરે આશા !
બળેલ આર્ત એ શો એ સ્વરસ્નાને કરે આશા !
અરે ! શું આવશે ત્યારે ફરીશું સાથ એવો દિન,
કદાપિ સ્નેહને સ્વર્ગે ? કહે શું ખરે ? આશા !
અને શું રૂઝશે આખર ઝખમ એ શુદ્ધ હૈયાનો,
અને એ ચાલશે સાથે ? દયા કેવી કરે, આશા !
નહીં પરવા જરા અમને, કશી એ વસ્તુ ઐહિકની;
કરે સંતોષ જો તેને મને તો ઉદ્ધરે આશા !
નિહાળું હા ! ભવિષ્યે જો ઘડી પણ નેત્રરસ જૂનો,
સખાનો સૌમ્ય, હૈયું તો સુખે ભવમાં તરે, આશા !
મને મીઠી રહી આસ્થા સદા તવ ગાનમાં, દેવી !
સ્વરો એ દિવ્ય જીવનને ભરે ને સાંભરે, આશા !
