________________
(૫૩) પુ. થાક હતા. ત્યાં દરિયો હતો તે તરફ ગયે, ત્યાં કંઈ ખાર્વનું પાકું, એક તેજીને ત્યાં સુતે. પના એક નાનું ગામ છે. સાંગે જે જોયું હતું તેના ઉપરથી નાનાં નાનાં એક માળાનાં ઘર તથા ઝુંપડાં સિવાય બીજું કઈ જોયું નહિ, સવારમાં ઉઠ, તારે માલમ પડી કે મુંબઈ તરફ આગઢ. દમણ હારશે, તેથી દરિયાની પાસે જઈને ટીકીટ લઈને આગબેટમાં એ છે. આગ એટ અલવા લાગી. હું પહેલી જ વખત આગટમાં ખેલે હવે, પારે મુંબઈમાં આવ્યે આવીને મામાને ત્યાં ગમે. ફાઇએ કઈ કહ્યું નહિ. ત્યાં ખાધું, પછી મેટા મામાએ તથા ગાની માએ સમજાવીને મને કહ્યું કે છે - છે તું કથાં ગયે હુને, અમે બહુ તારી ખેળ કરી પણ ધ્યાએ તારે પતે લાપે નઢિ, મેં ખરી વાત કહી. હરમામા બેમાથી મને ગુસ્સો ચશે. હતિ. તેથી હું પુને ભાગી ગયે હતે. પછી મને કોઈ કંઈ કહ્યું નહિ, મારી માની મા કહેવા લાગી કે હવે તેને કહેવું નહિ, બિચારાનાં માથા૫ નથી. મામા પણ કંઇ ખેલ્યા નહિ હવે હું મારી ઇચ્છા પ્રમાણે મુંબઇમાં મેટા મોટાને ઘેર જવા લાગ્યા અને વાતચીત કરીને જ્ઞાનનો ' વૃદ્ધિ કરવા લાગ્યું પ્રકરણ ૧૪ મું, જ્ઞાનની વૃદ્ધિના ઉપાય. મે પહેલાં કહ્યું છે કે રદ છે માધવરાવ બકરાને ઘેર હોવા જતે. તેણે એક ગેરડી વાંચવા માટે ભાડે રાખી હતી ત્યાં હું દરk બાર વા તે. ભધવાવ ખાઈને ત્યા આવતા અને યુસપેપર, ચોપાનીયાં વગેરે વાંચતે. હું ત્યાં દર ચોપાનીયો, ચોપડીઓ વાંચતે. તેને ત્યાં ઘણો ગુજરાતી માઠી પુસ્તકે, એપાનીમાં હતાં, તેને ત્યાં કલકત્તાનું હિંદુ ટિકિટ તથા દડિયન મિરર નામનાં અવાડિયાનાં પર આવતાં હતાં, તે
