ખીના તીયાની યાત્રા કરીને કાર્શી ખારીને પતિને પેતાની સાથે
દેશમાં પ્રાણ આવવાનો પણ આમ કર્યું. પણ કુદાસે સતિ હશે.
શ્રી નદી અને પત્નીને પણ 10માંજ રહેવાનું કહ્યું. હેના ઉત્તરમાં
એપણે કહ્યું કે ‘ તમારે તો હજી ઘણીવાર છે. હું અતિ કાશીમાં
વીને તમારી આંખ આગળજ કરીશ, જારા પછી તમે જયે
તેટલા માટે મુક્યું કે તજીવાર છે, ઘેર ચા ' ભગવતી દેવીનાં
વયના દેવવાણીની પેઠે ખરાં પડયાં. ભગવતી દેવી
ગાઁ પછી કેટલેક દિવસે ઠાસ માંદા પા અને મૃત્યુકાળ સમ
જાવ્યો છે એમ ધારીને વીસિદ્ધ ગામ ખબર મળ્યા. તે પ્રમાણે
મંગાળા સંવત ૧૨૭૭ ના કાણુ શુદી ખીજને દિવસે વિદ્યાસાગરના
બે ભાઈમા માતાને લેશો સાથી ગયા. ખાછ તાથી વિદ્યાસાગર
પણ કામકાજ ઢોડીને ચાસી પંઢવા, સારી રીતે સેવા ચાકરી તથ
આસા યઝ અનાથી ફસાસ ચાર્જ થઈ ગયા, પણ શ્રી પ
આ દિવસ, નીતી તથા જાને પિતાની સેવા ચાકરી માટે કાશીમાં
શંખી આવીને વિદ્યાસાગર ઠાઠના પાછા આવ્યા. કુરદાસનું શરી
પણ બોગ્ય થયું, પણ કાગણ ચૈત્ર બે માસ શીવાસ કર્યા પણે
ખાન વિશ્વવિઠા તંત્રશામ ધાધુ પડયા. અને
હિત્ર દૈતિંગી, તથા સગા સંબંધીઓને
તલ સુપ્રશન્ન વદને બેઠેલાં જોર્પ, પતિના ચરણની રજ માગતાં માગતાં
શિર્વાદ આપતાં
શહેરની
પત્ર
પાી,
પુત્ર પુત્ર
પોતાની ચારે
ભધાને
ભણ
હું નાની
બળ વડે
ભાપતાં એમની બેકલીશા સંયુ થઈ
કહ્યું કે “ હવે
, પેાતાનાં પુષ્પમ
વસે થી ૧૯૧૫ પત્નીને મદદ આપતાં
એ ભાચિવેદ આપું ! તે ફગાવી
તેજ ભાંગળ ચાલી, હારીજ છળ થઈ.”
જનનીના મૃત્યુ સમાચાર સાંગળને ચિનગ્માકુળવ્યાક
થઇ ગ્યા, એક બાળકની મા માતૃશ્ચિમની બે શતા હતા. મૃત્યુ
સમયે પાતાથી જનનીની સેવા ન થઈ શકે એ વિચારથી એમને ઘણી
એ ચપે. કાશીમાં ગાની માથા, તને એ વર્ષ સુધી
।