આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૧૧૮
જયા-જયન્ત
- વનવનના મહેલ, પ્રીતમ ! ત્હારા વિણ સૂના છે;
- તીરથના ઘાટ, પ્રીતમ ! જોગીથી જૂના છે;
- રસિકા એ રસના ઉપાસકની;
- હું તો જોગણ બની છું મ્હારા વહાલમની.
- તરૂતરૂના પાને, પ્રીતમ ! નામ જો ! ત્હારૂં છે;
- રેખરેખામાં પ્રીતમ ! ભાગ્ય જો મ્હારૂં છે;
- દાસી એ દિલના દિલાવરની;
- હું તો જોગણ બની છું મ્હારા વહાલમની.
તેજબા: દેવિ ! ગંગાજલમાં ન્હાયાં
- તે જાણે પુણ્યોદકમાં ન્હાયાં.
- આત્મા યે ઉતારે છે
- પોતાનો સર્વ અન્ધકાર.
- -ને ત્હેં જેનો ભેખ ઓઢ્યો
- તે કોણ ?
જયા : આર્યે ! તે એક હતો.
- હિમાલયને શિખરે સૂર્ય ઉગતો,
- તે યે ઝંખવાતો હતો
- ગિરિદેશના એ માર્તંડરાજથી.
- હતો, એક હતો જોગી,
- સંસારમાં યે સંન્યાસી સમો.
- શોધું છું એ સાધુવરને,
- દિલમાં છે ત્હેને દુનિયામાં.
