આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૧૭૭
જયા-જયન્ત
જયન્ત: પણ જયા ! વમળની પાછળ
- ખડક ખડો છે, ભૈરવ જેવો;
ભોગનો તે ભૂખ્યો છે.
જયા: હિમાદ્રિનાં શિખરો કૂદતાં આપણે,
- ગરૂડનાં બાલક જેવાં, જયન્ત !
- ત્હેને ખડક શા નડશે ?
- નથી-નથી આ અવની ઉપર કાંઈ
- જે ભાગે આપણાં હોડકાંઓને.
- ગગનમાં જો, જયન્ત !
- ચન્દ્રિકાના સાગરમાં ચન્દ્ર તરે છે;
- તરશે આપણા યે આત્મનચન્દ્ર
- પુણ્યના એમ મહાસાગરમાં.
- પાણી ભર્યાં છે પુણ્યનાં,
- ને મંહી ઝોલે સુહાગિયાં સંત રે !
- જાહ્નવી જગની ઘૂમે રે.
- ને મંહી ઝોલે સુહાગિયાં સંત રે !
જયન્ત: ભય નથી આપણે, જયા !
- સાધુતાના શઢ છે,
- ને પ્રભુતાનાં સુકાન છે,
- નથી એ નૌકાને
- શયતાનના યે ભય.
- પણ ફોગટ તો નથી ને
- આપણી આ જીવનલીલા ?
- જો, જયા ! જો !
- મોજાં ઉછળે છે,
