કબિરનાં દોહા
દુખ મેં સુમરિન સબ કરે, સુખ મે કરે ન કોય ।
જો સુખ મે સુમરિન કરે, દુખ કાહે કો હોય ।।
તિનકા કબહુઁ ના નિંદિયે, જો પાઁવ તલે હોય ।
કબહુઁ ઉડ઼ આઁખો પડ઼ે, પીર ઘાનેરી હોય ।।
ગુરુ ગોવિન્દ દોનોં ખડ઼ે, કાકે લાગૂં પાઁય ।
બલિહારી ગુરુ આપનો, ગોવિંદ દિયો બતાય ।।
બલિહારી ગુરુ આપનો, ઘડ઼ી-ઘડ઼ી સૌ સૌ બાર ।
માનુષ સે દેવત કિયા કરત ન લાગી બાર ।।
કબીરા માલા મનહિ કી, ઔર સંસારી ભીખ ।
માલા ફેરે હરિ મિલે, ગલે રહટ કે દેખ ।।
સુખ મે સુમિરન ના કિયા, દુ:ખ મેં કિયા યાદ ।
કહ કબીર તા દાસ કી, કૌન સુને ફરિયાદ ।।
સાઈં ઇતના દીજિયે, જા મે કુટુમ સમાય ।
મૈં ભી ભૂખા ન રહૂઁ, સાધુ ના ભૂખા જાય ।।
જાતિ ન પૂછો સાધુ કી, પૂછિ લીજિએ જ્ઞાન ।
મોલ કરો તલવાર કા, પડ઼ા રહન દો મ્યાન ।।
માલા ફેરત જુગ ભયા, ફિરા ન મન કા ફેર ।
કર કા મન કા ડાર દેં, મન કા મનકા ફેર ।।
લૂટ સકે તો લૂટ લે, રામ નામ કી લૂટ ।
