પાછે ફિરે પછતાઓગે, પ્રાણ જાહિં જબ છૂટ ।।
જો તોકુ કાંટા બુવે, તાહિ બોય તૂ ફૂલ ।
તોકૂ ફૂલ કે ફૂલ હૈ, બાકૂ હૈ ત્રિશૂલ ।।
દુર્લભ માનુષ જન્મ હૈ, દેહ ન બારમ્બાર ।
તરુવર જ્યોં પત્તી ઝડ઼ે, બહુરિ ન લાગે ડાર ।।
આય હૈં સો જાએઁગે, રાજા રંક ફકીર ।
એક સિંહાસન ચઢ઼િ ચલે, એક બઁધે જાત જંજીર ।।
કાલ કરે સો આજ કર, આજ કરે સો અબ ।
પલ મેં પ્રલય હોએગી, બહુરિ કરેગા કબ ।।
માઁગન મરણ સમાન હૈ, મતિ માઁગો કોઈ ભીખ ।
માઁગન સે તો મરના ભલા, યહ સતગુરુ કી સીખ ।।
જહાઁ દયા તહાઁ ધર્મ હૈ, જહાઁ લોભ તહાઁ પાપ ।
જહાઁ ક્રોધ તહાઁ પાપ હૈ, જહાઁ ક્ષમા તહાઁ આપ ।।
ધીરે-ધીરે રે મના, ધીરે સબ કુછ હોય ।
માલી સીંચે સૌ ઘડ઼ા, ૠતુ આએ ફલ હોય ।।
કબીરા તે નર અન્ધ હૈ, ગુરુ કો કહતે ઔર ।
હરિ રૂઠે ગુરુ ઠૌર હૈ, ગુરુ રુઠૈ નહીં ઠૌર ।।
પાઁચ પહર ધન્ધે ગયા, તીન પહર ગયા સોય ।
એક પહર હરિ નામ બિન, મુક્તિ કૈસે હોય ।।
કબીરા સોયા ક્યા કરે, ઉઠિ ન ભજે ભગવાન ।
જમ જબ ઘર લે જાયેંગે, પડ઼ી રહેગી મ્યાન ।।
શીલવન્ત સબસે બડ઼ા, સબ રતનન કી ખાન ।
પૃષ્ઠ:Kabir Lekhan.pdf/૧૨
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે