પરિવાર મ્હારો હું જ છું: મસ્તાન છું મને!
બેઝાર હું આજે ફરું: ગુલતાન છું મને!
પ્રેમગુલ ચૂમ્યાં ઘણાં: ખાર ભોંકાયા મને!
દફે-ખૂન દિલ દર્દ-કર્તા દસ્ત લાધ્યું ના મને!
સખા જોયા મેં ઘણા: સખી જોઈ એક મેં!
ઉમેદ બર આવી નહીં: શું કહું ખાલેક નેકને!
દ્વૈતપ્રેમી જે હતો અદ્વૈતપ્રેમી હું થયો!
બ્રહ્માંડ મ્હારું: બ્રહ્મ મ્હારું: બ્રહ્મવાદી હું થયો!
૧૪-૧૨-’૯૨
દિલને રજા
ફાટે કે ન ફાટે તું, ચીરા કે ન ચીરા તું,
અરે દિલ! તેં કર્યો બેહાલ: મારે કે ન મારે તું!
ભલે ધડકી રહે છાનું, ભલે બળી કોયલો થા તું,
ખરી જા તું મને તો શું? ઠરી જા તું મને તો શું?
રખે કાંટો તને લાગે, કમલ જાણી તને રાખ્યું,
પરન્તુ તું જ કાંટો છે, ઊડી જા તું: ગળી જા તું!
દુનિયા છે તને ખારી, હવે છે તું મને ખારૂં,
તું કોઈનું નથી તો હું ન ત્હારો છું ન મ્હારૂં તું!
જૂની પ્રીતિ ગઈ તૂટી! નથી તૂટી તણી બૂટી!
ખૂટી ગઈ વાટ દીવાની, પછી બળવું રહ્યું ક્યાંથી?
હવે બ્રહ્માંડમાં હું છું: હવે બ્રહ્માંડમાં તું છે:
પ્રીતિ તો આપણી એ છે! મિલાવો આપણો એ છે!
૨૨-૧૨-’૯૨
કેલિસ્મરણ
લતા સુભ્રની ચડતી વિલાસે: પયોધરો ગાઢ હલે હુલાસે:
વિશાળ નેત્રો રતિમાં વિકાસે: પ્રફુલ્લ સુપલ્લવ લાલ ભાસે!
સીત્કાલ શબ્દો મુખથી નિકાસે: પ્રભા પ્રિયાના મુખથી પ્રકાશે:
ઉરોજ કંપે કૃષ ઉદરીનું: કપોલમાં પ્રસ્વેદબિન્દુ!
નૂપુર છંદો ઝમકી રહે છે: પુષ્પો ગતિથી સરકી પડે છે:
