પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૪૦૧

'શિયાળાની રાત્રિ શરદ શરૂ થાતાં ચમચમે,
'ભરેલા તોફાને ગિરિ સહુ અને આ નભ દિસે;
'હજુ છેલ્લી છાયા રવિકિરણની પશ્ચિમ પરે,
'તહીં પેલા શૃંગે શ્રમિત પણ પહોંચી જઈશ હું.

'સરો આ ઊંચાં ના રજની સહ ભેટી હજુ પડ્યાં,
'ગુફાઓ પેલીમાં ઉપર હજુ ના વાદળ ચડ્યાં;
'નથી એ ભૂંસાઈ સુરખી બરફે પૂર્ણ હજુ છે,
'તહીં પેલા સ્થાને શ્રમિત પણ પહોંચી જઈશ હું.'

કહે સાધુ, 'બેટા ! ન કર શ્રમ ને સાહસ હવે,
'તહીં તો ભૂતોની ભયભર બધી ઝાંય સળગે;
'મશાલો લોભાવા તુજ નયનને એ ચમકતી,
'સહુ એ તો જાળો ગિરિ પર રમે તે મરણની.

'હજી ખુલ્લી મ્હારી પથિક સહુને પર્ણકુટી આ,
'બિછાનાં હૂંફાળાં ઝુંપડી મહીં છે ઘાસ પરનાં;
'અહીં જોકે હિસ્સો પ્રભુ તરફનો સ્વલ્પ સઘળો,
'છતાં એ અર્પાતો સદાય ઉરથી સૌ અતિથિને.

'સુખે ત્યારે બાપુ ! રજનીભર આંહીં વિરમજે,
'અહીં જે બક્ષાયું સુખથી તહીં ભાગી પણ થજે;
'ત્હને આપું ચાલો શ્રમહર કંઈ ભોજન, અને
'બિછાનું વિશ્રાન્તિ, મુજ ઉર તણી આશિષ વળી.

'અહીંનાં કૂદન્તાં હરિણ સહુ સ્વચ્છન્દ રમતાં,
'જનોને ધીરીને બતક તરતી જેલમ મહીં;
'સુખે પક્ષી આંહીં દિવસભર કલ્લોલ કરતાં,
'હથેળીમાં બેસી ચણ લઈ જતાં બુલ્બુલ કંઈ.

'છુરી નીચે પ્રાણી કદિ પણ અહીં ના તડફતાં,
'બહુ વેળાથી છે મુજ હૃદયને ત્રાસ હણતાં;
'કૃપાલુ શક્તિ જે મુજ પર દયાથી વરસતી,
'દયાલુ થાવાને તહીંથી મુજને શિક્ષણ મળ્યું.

'નહીં પાળી એવું ગિરિ ઉપરનું ભોજન ધરૂં,
'વિશાળું નીલું આ ફલફૂલભર્યું છે વન બધું;

કલાપીનો કેકારવ/૪૫૪