આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૧૪
કલ્યાણિકા
તદ્રૂપતા
નેણાંમાં વસી મારો સાહેબ ટમકે રે,
મુખે વસીને મીઠું હાસે રે;
હૈયામાં વસી એ તો આનંદ હુલાવે રે,
બોલે સોહમ્ વસી શ્વાસે રે !
નેણાંમાં વસી મારો સાહેબ ટમકે રે. ૧
અલખ વિના રહે આકાશ અંધું રે,
સાહેબ વિના બધું સૂનું રે ;
જ્યોતિ વિહોણું ક્યાંથી જીવન જાગે રે :
એક વિનાનું સહુ ઊણું રે :
નેણાંમાં વસી મારો સાહેબ ટમકે રે. ૨
એના ઘુમાવ્યા સહુ ઉડુગણ ઘૂમે રે,
એની વહાવી વહે ગંગા રે;
એનાં દોડાવ્યાં દોડે ભાગ્ય ને બુદ્ધિ રે,
ઊડે અણપાંખા ને અપંગા રે :
નેણાંમાં વસી મારો સાહેબ ટમકે રે. ૩
- ↑ *"મનને ચઢાવી મેલ્યું ચાકડે રે" - એ ભજનની રાહ.
