બાપના કુવામાં બુડી ન મરાઅ.
બાડા ગાંમમાં બે તેરશો.
બાલકનું બલ રડવું.
બાલા તેને શા દકાલા.
બર વાશે બાવો બોલ્યા કે બચા મર જાઅગા.
બાબુ રસતામેં કુછ ભઅહે તો કે ગુરુજી ભઅ પીછે ડાલા
બાવા બાવા વાછરૂં વાલને તો કે મારા માબાપના વાલ્યાં નહીં તે તારાં શું વાલીશ.
બાવા ચેલા બોત હે તો કે ભુખ મટે ભાગ જાએગા.
બાવાજી નમો નારાણ તો કે તેરે જ ઘર ધામાં.
બાવો ઊઠો બગલમાં હાથ.
બાંધી મુંઠી લાખ. ને ઊઘાડી વા ખાઅ.
બાસતો ન મલે તેહને તાસતો કાંહાંથી.
બાવો આવે બલદ ન દુઝે.
બીબી થાઅ મીઆં જોગ તારે થાઅ ઘોર જોગ
બીલાડી ઊંદરને પકડે છે અને બચોલીઆંનેઅ પકડે છે. તેમાં ફેર છે.
બુધે નાર પાંસરી ને બુધે ડોબું દોવા દે ને બુધે છોકરૂં રોતું રેહે.
બુઢો વઈદ ને જુવાંન જોશી.
બે પઈશા હોઅ તેનાં છોકરાં ઘુઘરે રમે.
ભણી ગણીને પોપટ થઓ.
ભણા પણ ગણા નહીં.
ભભુત લગાવે ભાગ્ય ન છપે.
ભગત જગતને આદ વેર.
ભાગ્યશાલીને ભુત રળે.
ભાવતું ઓશડ વઈદે કીધું.
ભાજી મુળા તે ઝાડમાં લેખું. (નથી)
ભાત મેલીએ પણ સાથ ન મેલીએ.
ભાગું ભાણું કંસારે જાએ નેં રૂઠું છોરૂં માવતરે જાઅ.
ભાગ્યની પીડામાં ભાગ ન થાઅ.
ભીખ તેને શું ભુખ.
ભુખે મરતાં ને છોકરાં ઘણાં
ભુતનું ઠેકાણું આંબલી.
