પૃષ્ઠ:Kathan Saptashati.pdf/૬

કીડી ઊપર કટક.
કુલદેવ કોએ દહાડે દીવડો ન પાંમે અને પારકા દેવને પુજા.
કુકડા વીના વાંહાંણું નહીં વાઅ.
કુતરાની પુંછડી સો વરશ ભોંઈમાં રાખો તોઅ વાંકીની વાંકી.
કુવાની છાંઆ કુવામાં સમાઅ.
કેડે છોકરૂં ને સોધતી ફરે.
કોડે મુવાં ને કુતરે તાંણીઆ
કોરે કાગલે મતું.
કોઠી ધોએ કાદવ નીસરે.
કેહેનાં બાપની ગુજરાત.
ખજુરાનો પગ એક ભાંગ્યો તો શું અને સાજો તોઅ શું.
બાઈને સુઈ જવું ને મારીને નાશી જવું.
ખાટલે મોહોટી ખોટ જે પ્રથમ પાઓ નમલે.
ખોટો ચોર પથરા ઊપાડે.
ખાનાર પીનારનાં નસીબ પાવે.
ખાધે પીધે દીવાળી અને ઊગરે ઊચાટ.
ખાતા રહું તે બી. અને મરતાં રહું તે ઘરડું.
ખાતર ઊપર દીવેલ.
ખોળ નેં ગોળ એક ભાવે.
ખોજો ઊઠોનેં માર ધંનાળુ.
ખોખરી ડાંગ હાંલ્લાંને ફોડી નાંખે.
ખોદે ઊંદર નેં ભોગવે ભોરીંગ.
ગધા ઊપર અંબાડી નહોએ.
ગધેડાનું મોહો કુતરે ચાટું ( કોણ વટલાઉં)
ગરીબની છોડીનેં સઊ ભાભી કહે.
ગરજવાંનને અકલ ન હોએ.
ગરજે ગધાને બાપ કહેવો પડે.
ગાંડી ગુજરાત આગેં લાગ નેં પીછે બાત.
ગોર પરણાવી આપે પણ કાંઈ ઘર ન ચલાવી આપે.
ગોળ ઘાલે તેવું ગળું થાઅ.
ગ્રહણ વેળાએ સાપ કાહાડ્યો.