પૃષ્ઠ:Kusummala (1912 - Edition - 4).pdf/૭૬

( ૫૬ )

ભલે આજે ઘૂમે પવન કરી તોફાન ઉપરે,
ત્હમે રહેશો ભેટ્યાં તદપિ રહી આ મણ્ડપ તળે. ૧

વળી વાશે ઝીણી અનિલલહરી જો સુખકરી,
ત્હમે તો એ ત્હેવાં અહિં વળગી રહેશો થિર ઠરી;
હશી ભૂરું ભાળે નભ કદી, કદી મેઘ ગગડે,
ત્હમે રહેશો તો એ વળગી રહી આ મણ્ડપ તળે. ૨

'અરે વ્હાલી! હાવાં વળગી વળગી આપણ સદા
રહીએ ભેટેલાં, નવ કદી પડીએ જ અળગાં,'
કદી ઊર્મિ હેવી નિરખી ત્હમને ઊઠતી મને,
નિરાશાએ પાછી શમી હ્રદયમાં પીડતી મ્હને. ૩

હમારે તો સર્જ્યું વિરહદુખડું સ્હેવું જ સહી,
સુખે વા દુઃખે વા મળવું પ્રિયનું શાશ્વત નહિં;
કદી જો નાચંતી મુજ સમીપ આનન્દલહરી,
નહિં તે વેળા તે લહરીજળ પીવા મુજ સખી. ૪

અને જ્ય્હારે હૈડે ધુંધવી ગુંગળાવે વિપતડી,
મીઠાં નૅને ત્હેને હરતી મુજ વ્હાલી દૂર પડી;
દશા હેવી છે જ્ય્હાં તહિં ક્યમ કરી નિશ્ચય મળે,-
ખરે રહેશું ભેટ્યાં ઘડી પણ અહિં આ નભ તળે? ૫

અહિં ખેંચે આજ્ઞા અટળ દૃઢ કર્તવ્યની મુને,
મૂકી દે આ ગાઢું મૃદુ કરતણું બન્ધન હવે;