ફા: નહીં તુમ દગાબાજ હો હમ અંદરશે કોઈકું બોલા દેગી.
ભી: કેમ હું હમણાં અંદરથી જ આવ્યો છું અને તમારે શું કામ છે. દેવીનું તે તો કહો?
ફા.: ક્યા કહું મેં બડી અપશોશમેં ડુબી હું ઓ દેવીકી આંખ્ય ખુલ્લી હુઈ ઉસ બખતશે અમારા બુરા હાલ હુવા.
ભીઃ તમને તમાકુ પીવા મળતી નથી કે શું?
ફા: તુમકુ હાંશી હોતી હે. મેરા જાન જાતા હે, મેરે કલેજામાં આગ લગી હે.
ભી: તમારા કલેજામાં કિયે ઠેકાણે આગ્ય લાગી છે?
ફા.: સુનો મેરે પાસ એક જુવાન મરદ થા. સો, થા તો ગરીબ ઓર બડી મુંછાવાળા અછા આદમી થા. હમકું કુછ ચૈયેસો જલદી લા દેતા ઓર ઇનકુ ચૈયસો હમેરી પાસભી માગ લેતા.
ભી.: તમારી પાસેથી શું માગી લેતો?
ફા.: બડી અદબ વાળા થા. હમેરી પાસ જાસ્તી નહીં માંગતા,કબી બેઠને કે વાસ્તે ટટું મંગતા, તલવારકું મિયાંન ન હોય તો મેરે પાસ પૈસા મંગતા; ઓરસકા દિન હોય તબ અછા કપડાં માંગ લે ઉનકી ભેંણકે વાસ્તે દો ઘઘરીઆં ઓરતકે વાસ્તે સાડી ન હોય તો માંગ લેતા, ઓર કબી દોમણ અનાજ મેરે પાસ માંગ લેતા.
ભી: તારે તો મોટી અદબવાળો હશે બીજું કાંઈ?
ફા.: ઓર હમકું બોલતા કે લાલકે બાસ્તે નહીં મંગતા. તુમેરી યાદીકે બાસ્તે મંગતા હું.
ભી.: ત્યારે એ તો તમારો ઘણો સ્નેહી હશે?
ફા: પન અબી ઉસકા દીલ ફીર ગયા ઓર બડા લુચ્ચા હો ગયા.
ભી.: લુચ્ચા શી રીતે?
ફા.: હમને કલકે રોજ શકર, બદામ, મેવા ઉસકે ઘરકું ભેજા થા સો પીછે ભેજકર જાસ્તી મેવા મેરેકું ભેજા ઓર મેં હવાલ કહેવાયાથા. સાંજકી બખત હમેરા મુકામ પર આવનાંતો ઉન્નેં જવાબ ભેજા કે ઓતો જલ વહી ગયા.
ભીઃ ત્યારે તો એ ડાહ્યો હશે, જ્યાં સુધી ગરીબપણામાં હતો ત્યાં સુધી ધુળ ખાવી પડી. પણ હાલ દોલતવાળો થયો એટલે એવો ખોરાક છોડી દીધો.
ફા: હમ સોગન ખાકર સચ કહેતે હૈં, ઓ આગે રોજ રોજ હમારે મકાન પર આતે.
ભી.: તમને ડફણાવી દેવા લઈ જવા સારૂ?
ફા: નહીં, નહીં, હમશે પ્યારી બાતચીત કરનેકુ.
