નંઈ રિયે.’
‘કોણ છે ઈ મારી સામે અવાજ કરવાવાળીનો ?’ રઘાએ સામે પડકાર કર્યો.
સાંભળીને હડફ કરતોકને માંડણી પછવાડેથી એક પાતળિયો જુવાન થડા સમક્ષ આવીને ઊભો ને કરડી સિકલ કરીને બોલી ઊઠ્યો :
‘કયું નો મૂંગો બેઠો છું એટલે પોલું ભાળી ગયા લાગો છો ? છોડિયાં છોડિયાં કોને કીધા કરો છો ?’
'છોડિયાં પાડનારને, તને-બીજા વળી કોને ?'
‘મને ? જેરામે જરા ઢીલે અવાજે પૂછ્યું.
‘હા, હા, તને, તને ! તને શું , તારા બાપને ય કહું હું તો–’
‘કહું છું કે હજી બાપા સામા જાવ મા ! નકામી મારા મોઢાની મણમણની સાંભળવી પડશે—’
‘હવે જોયો મોટો સંભળાવવાવાળો ! મારાં હાળાંવ વાંહલા હલવનારાંયની ફાટ્ય તો જો વધી છે ફાટ્ય ? છોડિયાં કીધાં એમાં તો માખી છિંકાઈ ગઈ !’ રઘાએ એના તોરી સ્વભાવ પ્રમાણે ભરડવા માંડ્યું. ‘પૂછી આવ્ય તારા બાપને કે જિંદગી આખી છોડિયાં પાડી પાડીને જ મૂવો કે બીજું કાંઈ કરતો’તો ? ને તું મોટો ભણેસરી થઈને શું ગુંજામાં સારડીને સાટે ફૂટપટી નાખીને ફરશ એટલે શું સુતાર મટી ગયો ? અરે, એમ કોડિયું ઉતારીને કોટ પેર્યે કાંઈ મિસ્ત્રી ન થઈ જવાય, ગગા મારા !’
‘અમે મિસ્ત્રી થાઈએ કે ન થાઈએ એમાં તમારા કેટલા ટકા ગયા ? તમે ઠાલા શું કામે ને પારકી ચંત્યા કરીને દુબળા થાવ છો ?’
‘પણ તું શું કામે તે આંયાં કણે પારકી હૉટરમાં બેહીને ભોઈની પટલાઈ કરતો’તો ?’
‘હૉટરમાં કાંઈ મફત બેહાડો છો ? આ પાણી જેવી ચાનાં ફદિયાં ખણખણતાં ગણાવો છો ?’
