ડુગડુગીનો અવાજ સાંભળીને ગિરજાપ્રસાદે આ તમાશો જોવાનું વેન લીધું, તેથી અમથી સુથારણ પણ પોતાના પુત્રને તેડીને તમાશો જોવા આવી પહોંચી.
‘લ્યો, આ ભચડાએ તો ભૂંગળ વગાડ્યા વિના જ ગામ આખું ભેગું કરી દીધું ને શું !’
થોડી વારમાં ટપુડો વાણંદ પોતાના બાંધેલા ઘરાકોનાં વતાં કરીને નીકળ્યો, એ આ ખેલ જોવા ઊભો રહ્યો. ભાણો ખોજો દાળિયા શેકવાનું મુલતવી રાખીને આ રતનિયા–ચમેલીને નિહાળવા આવી પહોંચ્યો. બીજા દુકાનદારો તથા ખેડૂતો પણ આમાં ભળ્યા.
ભચડાને લાગ્યું કે હવે ખરેખરી ઠઠ્ઠ જામી છે અને ચમેલીને નામે રોટલા તથા પૈસા ઉઘરાવવાનો ખરેખર મોકો આવ્યો છે. એમ સમજીને એણે આખી રમતની પરાકાષ્ટાસમો નજરબંધીનો ખેલ શરૂ કર્યો.
અત્યાર સુધીમાં એ હાથચાલાકી અને નજરબંધીના નાના પ્રકારના તો ઘણા પ્રયોગો કરી ચૂક્યો હતો. રૂપિયાનો સિક્કો હાથની મુઠ્ઠીમાંથી મોઢામાં અને મોઢામાંથી એના પહેરણની પહોળી બાંયમાં ગાયબ કરીને જોનારાઓને હેરત પમાડી ચૂક્યો હતો. પણ હવે જે પ્રયોગ થનાર હતો એ તો આ ખેલંદાનું હુકમનું પાનું ગણાતું હતું.
અમથી અને ગિરજાપ્રસાદ સંતુની બરોબર સમ્મુખ ઊભાં હતાં. સંતુ વારેવારે અમથી તરફ તાકી રહેતી હતી અને મનમાં વિચારી
