આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૧૬૮
માણસાઈના દીવા
મચ્છ મા'જળ હોય : (આંઈ) કિયે અવગુણે આવિયો ?
લેવાણો લોઢે ? - કે સાયરે સંઘર્યો નહીં ?
દેશવટે ચાલી નીકળેલો સોનવિજોગી હલામણ સિંધ તરફ જતાં જતાં એક સોરઠી નદી (ઢેબર કે વરતુ)ના સંગમમુખ પાસે મચ્છને જોઈ કહે છે કે "ભાઈ, તું મચ્છ તો મહાજળમાં હોય : તું અહીં નદીનાં છીછરાં નીરમાં ક્યાંથી આવ્યો ? શું તું ભરતીના તરંગમાં ઘસડાયો ? - કે દરિયે તને સંઘરવા ના કહી ! શું તુંયે મારી સરીખો દેશવટે કાઢેલ છો ?”
ગઈ વીળ વળે, વીળે વળાણું નહિ
સાનાની સંગતે, હાલીતલ હળવું પડ્યું.
હે ભાઈ ! ભરતી (વીળ્ય)માં હું અહીં સુધી નાનકડા માછલાની સાથે સાથે ભૂલથી ચાલ્યો આવ્યો. આ વેળ્ય પાછી ઊતરી જશે એ હું જાણતો નહોતો. ઊતરતી વેળ્યમાં પેલું નાનું સંગાથી તો પાછું ચાલ્યું, પણ હું મહાકાય જીવ પાછો ન વળી શક્યો. આમ હું મહાન, એક નાના ક્ષુદ્ર માછલાની સોબતમાં હાલવાથી હલકો પડ્યો.
