આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
ચોળી, ચણિયો, પાટલીનો ઘેર,
સેંથલે સાળુની સોનલ સેર;
છેડલે આચ્છાદી ઉરભાવ,
લલિત લજ્જાનો વદન જમાવ;
અંગ આંખે યે નિજ અલબેલ
સાળુમાં ઢાંકતી રૂપની વેલ:
રાણકતનયા, ભાવશોભના,
સુન્દરતાનો શું છોડ !
આર્યસુન્દરી ! નથી અવનીમાં
તુજ રૂપગુણની જોડ:
ભાલ કુંકુમ, કર કંકણ સાર,
કન્થના સજ્યા સોળ શણગાર.
અણદીઠ પરિમળથી દેવમન્દિર ભરાઈ રહે એમ અના સૌન્દર્ય પરિમલથી એ આંબાવડિયું ઉભરાઈ રહ્યું હતું.
વેદી ઉપરથી ધૂપનાં વાદળ ઉડે એમ એની દેહવેદી ઉપરથી રૂપનાં વાદળ ઉડતાં.
કુંજો વચ્ચે કુંજોની અધિષ્ઠાત્રી સમી તે ઉભી હતી. આંબાઓ વચ્ચે અમરાઇના રસ નિતારી ઘડેલી રસમૂર્તિ સમી તે ઝૂલતી.
ગુર્જરભૂમિની ભાગ્યવિધાત્રી સમી તે ભાસતી.
ફરતી કુંજો ભરીને એની સહિયરો રમતી. આંબાવાડિયાની એક્કે કુંજ એની સહિયરવિહોણી નહોતી.
૧૮૫
