આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
દ્રુતવિલંબિત
શિશુ સમાન ગણી સહદેવને
ખબર આ કંઈએ ન કર્યા હતા
અવર સર્વ ગયા નૃપની કને
પરમ દુ:ખિત અંતરમાં થતા
અનુષ્ટુપ
કનિષ્ઠ દ્રૌપદી સાથે પોતાના વાસમાં હતો
સતી ખેદ હતી જોતી વદને વધતો જતો
વંશસ્થ
ત્રિકાલનું જ્ઞાન હતું કુમારને
નજીક આંખે નિરખે થનારને
સ્વપક્ષનો દ્યૂત વિષે પરાજય
વળી દિસે દ્રૌપદીમાનનો ક્ષય
અનુષ્ટુપ
જાણે બધું, તથાપિ કૈં કહેવાની રજા નહીં
શમાવી ન શકે તેથી મૂંઝાય મનની મહીં
વંશસ્થ
નહીં શકું હાય! બચાવી કોઈને
અશક્ત જેવો રહું બેસી રોઈને
ખરે! દિસે દુ:ખદ શાપ આ મને
નિહાળું છું ભૂત ભવિષ્ય જે કને
અનુષ્ટુપ
“હા ધિક્! હા ધિક્! કૃતઘ્ની હું આમ મૌન ધરી રહું
આવતું વાદળું દેખી મુખથી ન કશું કહું”
વંશસ્થ
વિચારતા નેત્ર જલે ભરાય છે
શરીરનું ચેતન ત્યાં હરાય છે
લઈ જઈને પ્રિય વક્ષની સમી
ગ્રહી કરે મસ્તકથી રહ્યો નમી
