પૃષ્ઠ:Raschandrika.pdf/૫૦

૩૯

ઉગમતા દેરાની વૈખીણી ( પાલવડા મારા મેલા, માહનજી ) મેલાની દ્વાથ મારા, મૂકા માહનજી ! નવા દ્યો મુજને, વેળા વાત; ઉગમતા દેશની હું તે હું પંખીણી, પાંખો આ ઢળું મુજ અહીં શી રીતે? મેલાની હાથ મારે. મારા તેા દેશની ઉડની ડાળે અમરા અજવાળી આરાને વીં Fરે ; મારા તા દેરાની કુંજો હરિયાળી હા ! નવું છે મારે ત્યાં જંગે પૂરે મેલેાની હાય મારે. મારા તે વનના વડલા ગારંભતા, પ્રારબ્વશી ગુંચી તેની ઘેરી ટ! ; ડાળે ઝૂલે ગગનના મારલા, ટહુકે ભરે તે કંઇ અદ્ભુત છટા ઃ મેલેાની હાથ મારા. ત