આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
સંસારવિષાદ
૨૩૯
વિજોગણ
♦ શેરી વચાળે ઊભી'તી ને નરમળ નરમળ જોતી'તી. ♦
શિયાળો શૂળે ગયો ને ઊનાળો ધૂળે વહ્યો,
સરવરિયાં છલકે રે મારી આંખમાં;
દીપ હોલાયા આંગણે ને ફૂલ સુકાયાં ફાગણે,
સરવરિયાં વરસે રે શ્રાવણ સાખમાં ૧
કાગ આ બોલે બારણે ને દોડી જાઉં ઓવારણે,
ઊના રે ધખતા ત્યાં સૂના ઓટલા;
કોયલડી કૂ કૂ કરે ને કુંજલડી ચટકું ભરે,
ઓળું ને ખોળું રે દિનભર ચોટલા. ૨
સપનામાં કંઇ સાંપડે ને જાગી નજરે ના પડે,
ખાલી રે ઓશીકાં ખૂંછે હાથને;
નીંદર નાવે આંખડી ને પળપળ પલકે પાંખડી,
લાગું રે ઘેલી હું સહિયર સાથને. ૩
વીજ પડે કંઇ ઓતરે ને ચમકી દોડું ચોતરે,
શીળા રે વાતા દખ્ખણના વાયરા;
તારલિયા સહુ ચીંધતા ને હૈયાં મારાં વીધતા,
વિખરાતા મારા રે દિલના ડાયરા. ૪
