પૃષ્ઠ:Ravan Mandodari Samvad.pdf/૨૩

<poem>

રા-શુકન અપશુકન એ સરવ છે રંકને, જેહ બિએ તેને એહ સરવે; જગત જિતનું જોર બહુ ગડગડે, હોડ હડે કરી કુણ હરવે; અપશકુન ઘણાં છે તું જો એ રામને, નર ખોઇ રાન વન વન ફરવે; રાય રાવણ રામાશું કહે રીશથી, શુકન મેં બાંધિયાં પાયે સરવે. ૧૨૦ મં-શીખ લાગે નહીં તેહને કો તણી, જેહને રાજ મહારાજ રુઠ્યો; પુણ્ય કે પ્રીતની પેર પ્રીછે નહીં, જે શીરે પાપ વરસાદ વુઠ્યો; હું હું કરી ગર્વ અહંકાર અદકો કરે, તેહ છતવંતથી છેક છૂટ્યો; નિમેષ માને નહીં કથન કહે કામિની, લખવસા કંથ તુજ કાળ ખૂટ્યો. ૧૨૧ રા-મોઢે ચઢાવી ત્યમ માન માને ચડી, બોલવા માંડિયા ભાવ ભારી; હેત દેખાડિયે છે હશી વાળિયે, જાણિયે છે ઘણું એહ નારી; વાઘના બોલ બોલે મુજ વેરીના, ટેવ જાણે નહિ મૂળ મારી; આગન્યા ઇષ્ટની કોડ વરાં કહું, લખવશાં લોપશું લાજ તારી. ૧૨૨ મં-એમ અહંકાર કરતો હિરણ્ય હઇડે, તાહરી પેરથી તે ઘટાડો; બળરાય બળ રાખતો વારાહ પણ વાધતો, મોષ્યો તેનો પૂર પાડો; સહસ્ત્રાર્જુન સારખો પ્રૌઢ જન પારખો, ઘાટ ઘડ્યો તેનો જોર ઝાડો; એ રામ રણ રોળશે ચંચુવત ચોળશે, કંથજી દેખશો તેહ દાડો;૧૨૩ રા-ફટરે પાપિણી અકલ જો આપણી, શત્રુ શોભાવતે હરખ હીસે; અળશિયાં સાપથી અહિ ક્યમ ઓસરે, આગિયા તેજ આદિત બીસે? અરણવ તણાં નીર ત્યાં બીદર કુણ બાપડું, રાય ઉમરાવશું રંક રીશે; વિચાર કરજે તું વનિતા વપુ વિષે, શું લંગુરા દેખી લંકપત્ય બીશે. ૧૨૪ મં-શ્રી રામ રાજા મહારાજ ધરણીપતિ, લક્ષધા કોટિધા લક્ષ લહેરે; સમુદ્ર સુધા તણો નામ મહિમા ઘણો, મુક્તિ દાતા મહાપુણ્ય પેરે; તેહશું રાડ રણજંગ કેમ જિતીયે, જોર ચાલે કેમ જિત ઝેરે; વિશ્વપતિ સાથ જો વેર વધારશો, ઉડ્યા જશો આકના તુર પેરે. ૧૨૫ મં-આપ મત પાપથી શાપ માથે થયો, છાપ પડી તારું છેક જાવા; કામની માટે તુંને કહું છું કરગરી, દેવનાં દેવશું મેલ દાવા; બુદ્ધ બે બાળ છે, કાળના કાળ છે, સીત સોંપિયે એના ગુણ ગાવા; રામ ઋષિ રૂઠશે લંક ગઢ લુંટશે, નહીં રહે પંડકો પાણિ પવા. ૧૨૬ રા-કામિની એક તું કહે તેણે શું થશે, પાનિયે બુદ્ધ ને રાત જાયે; પૂછ તું તાહરા તંનને તરતીબે, પૂછ તું કુંભને ચિત્ત ચાહે;