મહારાજે તીર જમીનમાંથી ખેંચ્યું. જમીનમાં પણ ઠીક-ઠીક ઊંડે ઊતરી ગયું હતું. ખેંચીને જોયું, છેડે કંઈક લેખ બાંધેલો હતો. ઉતાવળે લેખ ઉઘાડીને વાંચ્યો.
એમાં સંદેશ હતો :
“ધારાનગરી : દક્ષિણ દરવાજો !
“ઊંટ મૂકીને હાથી હાંકો !
“થાય નહિ કોઈનો વાળ વાંકો !
"ઝટ-ઝટ તમે હાથી હાંકો !”
મહારાજ સિદ્ધરાજે બુરજ પરથી નીચે દોટ દીધી; ઝટ ઝટ સંદેશ આપ્યો :
'કૂચ કરો ! યાહોમ કરો ! વિજય આગળ ઊભો છે !'
ને મહારાજા સિદ્ધરાજના યશપટહ હાથીને આગળ કરવામાં આવ્યો.
ગજવિદ્યામાં નિષ્ણાત શામલ નામનો માવત એને દોરવા લાગ્યો.
રડીબામ ! રડીબામ ! નગારે ઘા થયો.
એક ઘડી પહેલાં જ્યાં શાંતિ હતી, ત્યાં દરિયો હલકવા લાગ્યો. સેના તૈયાર જ હતી. સેનાપતિઓ સંકેત મળવાની રાહમાં હતા.
કૂચકદમનાં રણશીંગાં ગાજ્યાં.
મહારાજ સિદ્ધરાજે હાથી પર કૂદકો માર્યો ને હાથી હાંક્યો. આંધીની જેમ લશ્કર ઊપડ્યું.
દિશાઓ એકએક ગાજી ઊઠી : જય સોમનાથ ! હરહર મહાદેવ !
દક્ષિણ દિશાના દરવાજા પર ઊંટ આડાં ઊભાં રાખવામાં આવ્યાં. હાથી યશપટહને દારૂ પિવરાવીને દોડાવ્યો !
ગાંડા હાથીએ દોડીને દરવાજા સાથે માથું ભટકાડયું : ધડુમ ! ધડુમ !
દરવાજાને મોટા-મોટા અણીદાર ખીલા ઠોકેલા હતા. એ ખીલા આડા
ઊભા રાખેલા ઊંટના શરીરની આરપાર નીકળી ગયા.
ટકાનો ઊંટ ભલે મરી જાય, પણ લાખનો હાથી જીવી જાય : આમાં એ યુક્તિ હતી. હાથી ફરી-ફરી દોડયો ને ફરી-ફરી ગંડસ્થલ ભટકાડ્યા.
