આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
વેલો બાવો
૧૦૩
વેલાને ચરણે રામે બોલીયા રે જી
ગુરૂ દૃશ્યુંનો દાતાર
ગુરૂ મુગતીનો આધાર રે
જુગના સ્વામી રે હવે જાગજો એ જી !
પોતે જાણે ગુરૂજીના ધર્મ–સૈન્યનો શૂરો લડવૈયો બન્યો છે:
નેજા રે ઝળક્યા ગુરૂના નામના
ગગને ગડેડ્યાં નિશાણ;
સૂરા સામા રણુવટ સાંચર્યા
ઉગતે રવિ ભાણ;
વીરા મારા ! કાયરના ૨ણમાં કેમ રહીએ,
કરીએ સૂરાના રણમાં સંગ્રામ !
ચલગત પેરી મારા શામની રે
૨ધ સાધનાં રે રેણ;
રેણ ઉતારી રાણે રાજીએ
એનાં અવચળ વંકડાં વેણ - વીરા મારા૦
ઓથારી નર ઉઠિયા એનાં
ઉંઘ ભેળી રે ઉંઘ;
મનડાં માયામાં એનાં મોહી રીયાં
ભલી એની બીડાણી બુંબ - વીરા મારા૦
માનવી જાણે નર મરી ગયા
એણે અમર ધર્યો અવતાર;
નૂરી જનનાં રે ગામ હોશે
રઘુપુરી માંહે વાસ - વીરા મારા૦
