આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૫૭
બાળકના અભ્યાસની ચાલતી રીત વિષે.
વળી, હાથ પગ હલાવવા સારૂ મોઈડંડાની, ભમરડીની, ચકરડી તથા ગેડી દંડાની રમતો છે; તેથી નિશાન પાડવા પણ શિખાય છે. વળી, સામસામી મીર બાંધીને , ગબડી વગેરેની કેટલી એક રમતો રમાય છે, તેથી ઠરાવ પ્રમાણે ચાલવાની ટેવ પડે છે, એ સગળી રમતો બાળકોએ કલ્પીને બનાવેલી નથીલ; પણ કોઈ ડાહ્યા માણસોએ બનાવેલી છે. અને તે ઉપયોતી પણ છે. પણ જો તે એક જ લતે વળગીને ઘણો કાળ વ્યર્થ કાઢે; તો ખોટી ટેવ કહેવાય.
જેમ ઓષડ ઘણું ઉપયોગી છે, પણ હદથી વદારે ખવાય તો અવગુણ કરે છે. તેમ હરેક બાબત હદથી જાદે થાય, તે અવગુણકારી છે.
કવિતાનો અભ્યાસ પણ નહાનપણથી શિખવવાની યુક્તિઓ અસલથી ચાલી આવે છે. તે એવી રીતે કે, જ્યારે બાળકો ભેળાં થઈને બેસે છે, ત્યારે એક બીજાને પ્રશ્ન ઉત્તર પુછે છે; તેમાં કેટલાએક અર્થાલંકારના પ્રશ્ન છે, અને કેટલાએક શબ્દાલંકારના પ્રશ્ન છે.
અર્થાલંકારના પ્રશોત્તર
| ૧. એક કોડીમાં બત્રીશબાવા | દાંત |
| ૨. રણવગડામાં લોહીનાં ટીપાં | ચણોઠિયો |
| ૩. રણવગડામાં હોલા હીંચે | નાળિયેર |
