ઉભી જ રહી. માતપિતા ગયાં ને હું ઉભી રહી એ ખોટું કર્યું એમ પળવાર થયું, પણ જ્યારે પાસેના જ એારડામાંથી તાસક મૂકી મા અને હાથ ધોઇ પિતા ન આવ્યા ત્યારે જ કારણ સમજાયું અને હિંમત આવી. ભૂજંગલાલ ચોગરદમ જોતા બોલ્યોઃ
'વીણા! બેસોને! શણગારભાભીને ત્યાં તો બોલવામાં હીમત આવી હતી અને અત્યારે એકાંત છે ત્યારે...'
'એકાંત છે એટલે જ હિમત ગઈ છે.'
'શું મ્હારી હક લાગે છે ?'
'હા ! પુરૂષનો શો વિશ્વાસ ? એક બેને તજી તેમ મારું પણ થાય તો...'
'વીણા! મહેણાં ના મારો! એ ભૂજંગ ને આજના ભૂજંગમાં આસમાન જમીનનો ફેર થયો છે.'
'તે હશે. પણ લીલા બીચારી મરવા પડી તે તમારા વિશ્વાસે રહીને જ ને ? તરલાના શાન્ત જીવનમાં અશાન્તિ થઈ. તરલા-સુમનલાલ હજી પરણશે કે કેમ એવી સ્થિતિ થઈ તે તમારે લીધે જ ને ?'
'વીણા ! વીણા ! મદારીની મોરલીથી સાપ નાચે તેમ હું તારી પાછળ નાચું છું. મ્હારામાં મ્હારાપણું નથી રહ્યું. કોણ જાણે કેમ જે સત્તા લીલા ઉપર ભોગવતો , જે સત્તા તરલા ઉપર ચલાવતો તે ત્હારા આગળ ચાલતી જ નથી.'
'મને ખબર છે. લીલા-રલાને આવા જ શબ્દે ત્હમે ભોળવી શક્યા હતા. મને ભોળવતા નથી એ શી ખાત્રી ?'
'ખાત્રી ? વચન આપું, બીજું શું?”
'વચન! વચન ! પુરૂષોનાં વચન ઉપર મને વિશ્વાસ નથી. પત્નીને આંખની કૌમુદી, હૈયાનો હાર માનનાર પુરૂષો-સંસારમાં પુરૂષને પરણ્યા વિના ન ચાલે, છોકરાં સાચવવાં, ઘડપણમાં ચાકરી કરાવવા બીજીવાર પરણવાને તૈયાર થાય છે. સ્ત્રીઓને પરણ્યા વિના ચાલવું જ જોઈએ,
