પૃષ્ઠ:Tulasi Kyaro.djvu/૬૨

માણી આવ્યાં : ૫૧

દુભાતી ભદ્રાએ પોતાના ઓરડાની બત્તી ઓલવી. ત્યાં તો ભદ્રાને કાને ફરી પાછા પેલાં બે જણ વચ્ચેની કશીક વાદાવાદીના, કશીક શબ્દ-ટપાટપીના તીખા સ્વરો આવી અફળાયા.

અધરાત પછીનો સમય પ્રણય-કલહનો નથી હોતો ને પ્રણય કલહના સ્વરો આટલા કર્કશ પણ નથી હોતા. આ બેઉ તો દાંત કચકચાવીને બોલતાં હતાં.

'તો પછી મને લઈ નહોતો જવો.'

'શો ગુન્હો કર્યો !'

'મને એકલો બેસારીને જુદી બેઠક કેમ જમાવી ત્યારે?'

'પોતાને જ એકલા પડાવું હતું. પેલી લલિતા માટે. એમ કેમ નથી બોલી શકાતું.'

'હેવાન !'

'જીભ સંભાળજો હો !'

'નહિતર શું ખેંચી કાઢીશ ? આ લે ખેંચ, ખેંચ, ખેંચ, હે-વા-ન!'

'હેવાન તમે-તું-તું-'

'ગદ્ધી !'

'તું-તું-ગદ્ધો'

તે પછી થોડા તમાચાના સ્વરો પણસંભળાયા ને ભદ્રા હવામાં બફારો હોવા છતાં , ગોદડું ઓઢી, લપાઈ, હેબતાઈ, 'ઈશ્વર !ઈશ્વર ! ઈશ્વર!' એવું રટણ કરતી સૂનમૂન પડી રહી. પોતાના કાને આ